Beş Önemli Ders - Mutlaka Okuyunuz

Beş Kayda Değer Ders Mutlaka Okuyunuz Birinci Ders: Okuldaki ikinci ayımda, hocamız deneme sorularını dağıttı Ben okulun en iyi öğrencilerinden biriydim Son soruya kadar solgun almadan geldim ve orada çakıldım kaldım Son soru şöyleydi : 'Her gün okulu temizleyen hademe kadının ilk adı nedir ?' Bu her halde bir değişiklik şaka olmalıydı Kadını, yerleri silerken, hemencecik her gün görüyordum boylu boslu, siyah saçlı bir kadındı 50'lerinde falan olmalıydı Fakat adını nerden bilecektim ancak ! Son soruyu yanıtsız bırakıp kağıdı teslim ettim Süre biterken bir öğrenci, son sorunun test sonuçlarına dahil olup olmadığını sordu 'Tabii, dahil' dedi, Hocamız 'İş yaşamınız baştan başa insanlarla karşılaşacaksınız Tümü birbirinden bambaşka ırk Fakat hepsi sizin ilginiz ve dikkatinizi adalet eden insanlar bunlar Onlara sadece gülümsemeniz ve 'Merhaba' demeniz gerekse bile' Bu dersi hayatım baştan başa unutmadım Hademenin adını da Dorothy idi İkinci Ders : Bir gece vakit geceyarısına dürüst Alabama Otoyolunun kenarında duran bir zenci kadın gördüm Bardaktan boşanırca yağan yağmura karşın, bozulan arabasının dışında duruyor ve dikkati çekmeye çalışıyordu geçen her arabaya el sallıyordu Yanında durdum 60'lı yıllarda bir beyazın bir zenciye, keza de Alabama'da, yardıma kalkışması böylece alışılmış şeylerden değildi Onu kente değin götürdüm Bir taksi durağına bıraktım Ayrılırken ille de adresimi istedi, verdim Bir hafta daha sonra, kapım çalındı Çok Büyük bir konsol televizyon indiriyordu adamlar bir de anekdot ekliydi, armağanda 'Geçen gece otoyolda bana yardımınıza teşekkür ederim O dehşet yağmur sadece elbiselerimi yok, ruhumu da sırılsıklam etmişti Kendime güvenimi yitirmek üzereydim, siz çıka geldiniz Sizin sayenizde ölmekte olan kocamın yatağının baş ucuna vaktinde ulaşmayı başardım Azıcık sonradan son nefesini verdi Tanrı bana yardım eden sizi ve başkalarına karşılık beklemeksizin yardım eden herkesi kutsasın En İyi Dileklerimle, Hanımefendi Nat King Cole' Üçüncü Ders : Size Hizmet Edenleri Daima Hatırlayın Bir pastanın üç otuz paraya satıldığı günlerde 10 yaşında bir çocuk pastaneye girdi Garson kız hemen koştu Çocuk sordu: 'Çikolatalı pasta kaç para ?' '50 lira'Çocuk cebinden çıkardığı bozukları saydı bir daha sordu: 'Peki, Dondurma Ne Dek ?' '35 lira' dedi garson kız, sabırsızlıkla Dükkanda yığınla herif vardı ve kız hepsine kimsesiz koşuşturuyordu Bu çocukla daha ne dek zaman geçirebilirdi fakat Çocuk parasını yeniden saydı ve 'Bir dondurma alabilir miyim, lütfen ?' dedi Kız dondurmayı getirdi Fişi tabağın kenarına koydu ve öteki masaya koştu Çocuk dondurmasını bitirdi Fişi kasaya ödedi Garson kız masayı temizlemek üzere geldiğinde, gözleri doldu, pat diye Masayı sanki akıcı gözyaşları temizleyecekti Boş dondurma tabağının yanına çocuğun bıraktığı 15 liralıkk bahşiş duruyordu Dördüncü Ders : Yolumuzdaki Engeller Eski zamanlarda bir kral, saraya gelen yolun üstüne iri bir kaya koydurmuş, kendisi de pencereye oturmuştu Bakalım neler olacak diye gözlüyor Ülkenin en zengin tüccarları, en enerjik kervancıları, saray görevlileri birer birer geldiler, sabahtan öğlene değin Hepsi kayanın etrafından dolaşıp saraya girdiler Öyle birçok kralı yüksek sesle eleştirdi Halkından bu kadar ödenti alıyor, fakat yolları pak tutamıyordu Sonunda bir köylü çıkageldi Saraya meyve ve sebze getiriyordu Sırtındaki küfeyi yere indirdi, iki eli ile kayaya sarıldı ve ıkına sıkına itmeye başladı Kan ter içinde kaldı fakat, sonunda, kayayı da yolun kenarına çekti Tam küfesini bitmiş sırtına elde etmek üzereydi fakat, kayanın eski yerinde bir kesenin durduğunu gördü Açtı Kese altın doluydu üstelik kralın notu vardı içinde 'Bu altınlar kayayı yoldan çeken kişiye aittir' diyordu kral Köylü, bugün zeka pek çoğumuzun farkında olan olmadığı bir ders almıştı 'Her engel, yaşam koşullarınızı daha iyileştirecek bir fırsattır' Beşinci Ders : Kayda Değer Olan Vermektir Yıllar önce hastanede çalışırken, ağır hasta bir kız getirdiler Tek yaşam şansı, beş yaşındaki kardeşinden acil kan nakli idi Minik oğlan aynı hastalıktan doğaüstü bir şekilde kurtulmuş ve kanında o hastalığın mikroplarını değil eden antikorlar oluşmuştu Hekim durumu beş yaşındaki oğlana anlattı ve ablasına kan verip vermeyeceğini sordu Küçük çocuk bir lahza duraksadı Sonra derin bir nefes aldı ve 'Eğer kurtulacaksa, veririm kanımı' dedi Kan nakli yapılırken, ablasının gözlerinin içine bakıyor ve gülümsüyordu Kızın yanaklarına bitmiş renk gelmeye başlamıştı, ama minik çocuğun yüzü de artan bir şekilde soluyordu Gülümsemesi de yok oldu Titreyen bir sesle doktora sordu : 'Hemen mi öleceğim ?' Ufaklık, doktoru hatalı anlamıştı, ablasına vücudundaki tüm kanı verip, öleceğini düşünüyordu