Çocuklara yaklaşım nasıl olmalı?

*
Bizler her zaman bir şeylerin eksikliğini hisseden, mevcut halimizden hoşnut olmayı pek beceremeyen yaratıklarız kariyerimizi, evimizi, arabamızı, maaşımızı, hayat biçimimizi, çocuklarımızı hep diğerleriyle kıyaslayıp mutsuz elde etmek için çabalıyoruz
*
Kendi yaşamımızdan duyduğumuz memnuniyetsizliğin sorumlusunu da dıştan arama eğilimindeyiz ne eyvah oysa Ailem daha iyi bir okula gönderseydi, diğer bir kentte doğsaydım, ayrı bir ailede dünyaya gelseydim, o hoca bana takmasaydı gibi yüzlerce gerekçe üretebiliriz
*
Çocuklarımız bizlerden daha iyi hayat koşullarına sahip olsun isteriz Daha iyi işlerde çalışsın, daha güzel evler, arabalar alsın, daha mutlu evlilikleri olsun diye çabalarız Cehenneme giden yolların iyi gaye taşlarıyla döşenmiş olduğunu bilmeden yaparız bunları
*
Çoğumuz aldığı kararların eleştirilmesine karşısında çıkar, işimizin bize öğretilmesinden hoşlanmayız Fakat iş çocuklara gelince en içten olanı bizler bildiğimiz için tenkit oklarını düşünmeden atar, kılavuzluğumuzun dışına çıktıklarında cezalandırma yolunu zahmetsizce seçeriz
*
Buluğ Çağı dönemi bireyin kendi doğrularını bulma ve yaşamı sorgulama dönemidir Anne babasını eleştirir, sonu iyi olmayan hamleler yapar, bedenindeki değişime bacak uydurmakta zorlanır, düşe kalka karakterini oluşturmaya çalışır
*
Rol model aldığı, güvendiği, başarılı bulduğu yetişkinler gibi olmak, onların seçtiği mesleklere yönelmek, alışkanlıklarını taklit ederek onlara benzemek ister Rol model olarak anne veya babalarını seçen gençler diğerlerine göre birazcık daha şanslı olurlar Zira, ebeveynleri hallerinden memnunsa iş seçimi ve kariyer planlamasında itirazla karşılaşmazlar
*
Anne baba hayatından memnun değilse ve çocuklarının farklı bir iş seçmelerini istiyorlarsa ya da çocukları onların beğenmediği bir mesleğe ilgi duyuyorsa çatışma başlar Önce ebeveyn olmanın ve hayat deneyimlerinin pozitif olmasının avantajını kullanarak; bu işe yaramazsa o mesleği yapan kişilerin içinden mutsuz ve başarısız olanları örnek göstererek ikna etmeye çalışırlar Çocuk hala direniyorsa konuşmamaya, eleştirmeye, kıyaslamaya başlayıp yıldırma politikası izlerler*
*
İstedikleri yolun haricen bir seçim yapması halinde okul masraflarını karşılamayacaklarını, mutsuz olacağını kasten onu desteklemeyeceklerini söylerler Kendi istedikleri olana kadar psikolojik baskıyı sürdürüp sonunda pes etmesini sağlamaya çalışırlar
*
Ailesinin beğendiği yolu kabul eden genç için belli başlı zorlu süreç başlar Kapasitesinin üstünde, alaka alanının dıştan bir mesleği yapabilmek için iyi bir üniversitede okuması gerekmektedir Bunun için çok çalışmalı, okuldan sonradan dershaneye, özel derse gitmeli, bol bol test sınavı çözmeli, tüm sosyal etkinliklerden ve hobilerinden uzaktan durmalıdır
*
Kişilik gelişiminin en önemli evresinde kısıtlanan çocuk akademik olarak başarılı fakat sosyal yönden gelişmemiş, özgüveni cılız, başarıyı yalnızca yüksek skor yapmak olarak görebilen bir kişiliğe sahip olur
*
Sonuçtan ne anne baba, ne de çocuk memnundur En güzel yıllar heba olmuş, hayat boyu mutsuzluğa dışarı giden yol inşa edilmiştir*
*
Ama önlerine seçenekler sunulan, fikirlerine, isteklerine önem bahşedilen, böylece *gerçekte ne isteğini bilen gençler hedeflerine doğru yürürken hem akademik keza sosyal yönden gelişip; mutlu, öz güveni yüksek bireyler haline gelirler
*
Sevgili ebeveynler tercih sizin Çocuklarınıza yarış atı muamelesi yapmayı bırakın lütfen Bu onların yaşamı, sizin yok