Devlet Hukuku ve Siyaset Felsefesi

Siyaset felsefesi nedir
devlet hukuku nedir
devlet felsefesi nedir

SİYASET FELSEFESİ

Siyasi sistemleri, siyasetin problemlerini, siyasal hayvanlar olarak tanımlanan insanların kayıtlı bir siyasi sistem içindeki davranışlarını felsefeye ait yöntemlerle inceleyen felsefe dalı, daha fazla normatif bir özellik arzeden kavramsal araştırma türü; felsefenin, siyasi yaşamı konu alan, özellikle de devletin özü, kaynağı ve değerini araştıran dalı

Siyaset felsefesinin ele aldığı ana konular şunlardır:

1 İnsanın gelişme süreci içinde, yönetimin ya da devletin kaynağı, doğası, amacı ve önemi

2 Varolan, varolmuş olan devletlerin sınıflanması ve bu devletlerin oluşumunda etkili olan felsefe veya görüşlerin incelenmesi

3 İdeal ahenk arayışları

4 Ütopyaların yapısı ve bunların gerçekleşme şansları

5 Bireyle devlet, itaat etmeyle hür arasındaki ilişki, zorlama, sansür ve yönetimin gücü

6 Yargı, eşitlik, özgürlük, haklat ve sahiplik gibi temel kavramların analizi

Eski Yunan ’da doğmuş olan siyaset felsefesi, günümüzde siyasi otoritenin gücünü, doğasını ve kaynağını, siyasi otoriteyle birey arasındaki ilişkileri ele alır Siyasi kurumların ve bu arada devletle birey arasındaki ilişkilerin nasıl geliştirilebileceği konusunu inceleyen siyaset felsefesi günümüzde daha çok ‘demokrasi ’ kavramı üstünde durur Diğer bir deyişle, demokrasi problemini sivil toplumdevlet kavram çiftiyle, özgürlük ve eşitlik ideallerinin oluşturduğu esas üstünde ele bölge siyaset felsefesinin temel problemi, kamusal gücün, siyasal iktidarın, insan yaşamının niteliğini korumak ve için nasıl kullanılması ve ne ölçüde sınırlanması gerektiği problemidir

Siyaset felsefesinin uzun tarihi içinde, Platon, Aristoteles, Cicero, Aziz Augustinus, Aquinalı Thomas, Dante, Machiavelli, Spinoza, Locke, Burke, Rousseau, Mill, Bentham,Tocqueville, SaintSimon, Comte, Hegel, Marx ve Engels gibi düşünürlerin manâlı katkılarından söz edilebilir Buna rağmen, 20 yüzyılda siyaset felsefesi alanındaki katkılar, sırasıyla siyasi pragmatizm, dini ve varoluşçu teşebbüs ve nihayet devrimci yaklaşma diye, terbiyesizce üç başlık veya yaklaşım aşağı toplanabilir

1 Dewey, Russell ve Popper gibi düşünürler tarafından temsil edilen Siyasi pragmatizm, toplumun halihazırdaki yapısını ve kapitalizmi eleştirmekle birlikte, düşüncelerini laf konusu yapının oluşturduğu genel çerçeve içinde açıklama eder ve siyaset alanındaki amacın, insan kişiliğinin geliştirilmesiyle hayat düzeyinin en yüksek noktaya çıkartılması olduğunu savunur Örneğin, siyaset felsefesinde aristokratik bir bireyciliğin savunuculuğunu yapan Russell, haz, cinsel hür ve sağduyunun yanında olurken, materyalizme, bürokrasi ve savaşa kuvvetle aleyhinde çıkmıştır

2 Dini ve varoluşçu girişim, insanlığın topyekün bir yıkıma içten gittiğini savunurken, zaman zaman dini ya da yarı dini değerleri, ara sıra da bireyin bana kalırsa kendisini ön plana çıkartmıştır

3 Lenin, Gramsci, Marcuse, Lukacs gibi düşünürlerin temsilcilik ettiği girişim ise, bireyin nihai bir özgürlük ve sevinç haline ulaşabilmesi için, kapitalizmin ve kent soylu devletinin, zor ya da demokratik yollarla yıkılmasını öngörür

DEVLET FELSEFESİ

Siyaset felsefesinin bir dalını meydana getiren ve toplumsal yaşamla devletin doğuşunu, doğasını ve anlamını araştıran, insanlarla insanların içinde yer aldıkları siyasi örgütlenmeler arasındaki ilişkileri inceleyen felsefe dalı

Devlet felsefesi tarihinde, devlet şu şekillerde anlaşılmıştır:

1 Doğal bir kurum veya organizma olarak Bu yaklaşımın herzamanki temsilcisi Platon ’dur O, devleti büyük ölçekli bir insan veya organizma, bireyin bir devamı olarak görür ve bu durumun bir sonucu olarak da, sırasıyla fikir, can ve iştihadan oluşan üç parçalı ruh anlayışını tıpkı devlete yansıtır Buna tarafından, o devletin temelini insan doğasında bulmaktadır

2 Devletin, yönetimde bulunanlardan öbür olan, fakat yöneticilerin karar ve ehliyetleriyle gelişmesine katkıda bulundukları bir kurumlar ve hizmetler sistemi olduğunu dile getiren Aristotelesçi devlet anlayışı

Bu çerçeve içinde, Aristoteles ’te, devletin esas amacı, yurttaşların maddesel bakımdan refaha ulaşmaları, fakat daha çok ahlâki bakımdan gelişmeleri ve olgunlaşmalarıdır Devlet, bu gaye için vardır Yani, ona tarafından, devlet yönetimleri kendi başlarına iyi veya fena değildir, oysa laf konusu amacı gerçekleştirebilmesine tarafından, iyi ya da fena devlet vardır

3 Yapma bir varlık ve araç olarak devlet Olağan temsilciğini Rousseau, Hobbes ve Locke ’un yaptığı bu anlayışa tarafından, insan mutlak bir özgür durumu içinde varolamaz

Mutlak bir serbest durumunda, insanı dışarıdan belirleyen ve sınırlayan hiçbir zor olamayacağından, her insan neyin iyi olduğuna kendisi karar verir ve kendi çıkarlarını hayata geçirmeye çalışır Bu ise, tam bir çıkar çatışmasına, hatta insanlar arasında bir savaşa yol açar Ama böyle bir durum, tüm insanlara hasar vereceğinden, ahali bir araya gelerek, aralarında bir kontrat yaparlar Millet toplum sözleşmesi adı bahşedilen bir anlaşma ve anlaşmaya dayanarak, ortak iradelerini temsilcilik edecek bir gücü, kendileri için hakem ve idareci olarak devir ederler

Buradan da anlaşılacağı gibi, laf konusu anlayışta devletin doğal bir temeli yoktur Bu yaklaşımda devlet, insanları birbirlerine karşı koruyacak ve kendilerini geliştirmelerine olanak verecek bir araç olarak ortaya çıkar

4 Devleti, kendi irade, sürücü ehliyeti, yeteneği, ve amaçları olup, bir üniversiteye benzetilebilecek cisimleşmiş bir birey, dünyadaki ilahi fikir, milli bir ruh olarak gören Hegelci devlet anlayışı Devletin içeriğini milli ruhun meydana getirdiğini öne süren Hegel ‘e tarafından, ulusal ruh, din, hukuk, bilim, sanat, sanayi gibi türlü özel alanlara ayrılır

5 Devletin, devleti yoklama edenlerin, gücü elinde bulunduranların çıkar ve tercihlerinden hareketle politikalar üreten bir cins yönetim makinesi olduğunu, toplumdaki dominant sınıfın çıkarlarına hizmet ettiğini dile getiren Marksist devlet görüşü Laf konusu anlayışa tarafından, devlet sınıflara bölünmüş olan topluma sıkı sıkıya bağlıdır Bu çerçeve içinde devlet, sosyal mücadeleyi, derslik savaşını yavaşlatan, ona engel olan, ekonomik bakımdan üstün durumda olan, üretim araçlarına sahip bulunan sınıfın zorlama aracıdır *