Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
iltasyazilim
FD Üye
Hâtemû'lEnbiya Efendimizin pâk ruhları artık Alâyı İlliyyin'e En Yüksek Makama yükselmişti Ezvacı Tâhirat, üzerine bir örtü örttüler ve feryada başladılar!
O sırada annesi tarafından Hz Resûlullah'ın son anlarını yaşadığınıhaber alan Hz Üsame, hareket etmeyip ordusuyla Mescidi Şerife gelmişti Hânei Saadet'te feryad ve figanın yükseldiğini duyan ashab, kalblerinden vurulmuşa döndüler Sanki gök kubbe bir anda başlarına yıkılmış gibiydi Herkesin nutku tutulmuş, gözler damla damla keder ve hüzün akıtıyordu
Hz Ömer, cesaret ve adalet timsâli Hz Ömer bile kendisini bu dehşetli ânın tesirinden kurtaramadı; hattâ, herkesten daha çok dehşete kapılarak şöyle bağırdı:
Resûlullah ölmemiştir ve sağdır! Ona sâdece, Hz Musa'ya arız olan saika gibi bir sarika arız olmuştur Kim 'Muhammed öldü' derse, onu kılıcımla iki parça ederim!1201
Halkı Teskin Eden Sıddıkı Ekber
Hz Ebû Bekir o sırada Sünh mahallesindeki evinde bulunuyordu Yürekleri dağlayan haberi kendisine ulaştırdılar Gönlünün bir parçasının âdeta koptuğunu farkeden Hz Ebû Bekir, sür'atle Hânei Saadet'e geldi
Dehşet ve hayret içinde, Fahri Kâinat'ın mübarek yüzlerini örten örtüyü kaldırdı Yüzü, tecessüm etmiş bir nur idi Eğildi,tazim ve hürmetle pâk ve nurlu alınlarından üç kere öptü Akan gözyaşları arasında dilinden dökülen kelimeler şunlar oldu:
Ölümün de hayatın gibi temiz ve lâtif, yâ ResûlALLAH!1202 Sonra da Ehli Beyt'e teselli verdi
Hz Ebû Bekir ile Hz Ömer
Hz Ebû Bekir, Hânei Saadet'ten çıktıktan sonra Mescidi Şerife vardı Hz Ömer'in Resûlullah vefat etmedisözlerini duymuştu Bunun üzerine şöyle konuştu:
Kim ki Muhammed'e (sav) tapıyorsa, bilsin ki Muhammed (sav) ölmüştür Kim ki ALLAH'a ibâdet ve kulluk ediyorsa, bilsin ki ALLAH, Hayy'dır, ölümsüzdür1203
Sonra da şu âyeti kerîmeyi okudu:
Muhammed ancak bir peygamberdir Ondan önce birçok peygamber gelip geçmiştir Şimdi o ölür veya öldürülürse, siz ardınıza dönüverecek misiniz (Dininizden dönecek veya savaştan kaçacak mısınız?) Kim ardına dönerse, elbette ALLAH'a hiçbir şeyle zarar verecek değil; fakat şükredip sabredenlere, ALLAH muhakkak mükâfat verecektir!1204
Bu âyeti kerîme, Uhud Muharebesinde, Muhammed öldürüldü!şayiası üzerine nazil olmuştu Ashab, onu belki yüzlerce, binlerce defa okumuş oldukları hâlde, o andaki teessür sebebiyle bir anda unutuvermişlerdi sanki!
İşte, yalnız metanetini m eden Hz Ebû Bekir bunu unutmamış ve ashaba hizmeti ve vazifeyi îfa etmiş oluyordu
Bu hitabe ve bu âyeti kerîmeyi hatırlamaları üzerine sahabîler, kendilerine geldiler Bir anda toparlandılar ve şaşkınlıklarını üzerlerinden attılar
Daha sonra Hz Ebû Bekir, şu mealdeki âyeti kerîmeyi okudu:
(Ey Resulüm!) Elbette sen de öleceksin, onlar da ölecekler!1205
Metanetini yitirmeyen Hz Ebû Bekir, bu hitâbesiyle, o zamanki İslâm cemaatine büyük bir hizmet îfa etmiş oluyordu
Ashabı Güzin artık Kâinatın Efendisinin bu dünyadan göçmüş olduğunu anlayıp kabul ettikleri gibi, Hz Ömer de Resûlullah ölmemiştir!sözünü söylemekten vazgeçerek kendine geldi
Evet, Medine Medine olalı beri, Kâinatın Efendisinin kendisine teşrifiyle duyduğu sevinç kadar hiçbir sevinç duymamıştı Şimdi ise, aynı Medine, en büyük hüzün ve keder ânını yaşıyordu; âdeta, semâlarını hüzün ve kederden bir kara bulut kaplamıştı
Hz Ebû Bekir 'in Halife Seçilmesi
Resûli Kibriya Efendimizin vefatıyla Medine mateme bürünmüştü Gözlerden gözyaşı, gönüllerden tahassür, keder ve elem akıyordu
Ancak, bununla hiçbir iş hallolmazdı Müslümanların işlerini görecek, İslâm'ın hükümlerini tatbik edecek, Resûli Ekrem Efendimize halife olacak bir devlet başkanının seçilmesi gerekliydi
Bunun için derhâl teşebbüse geçildi O sırada, bu yüksek makama herkesten en lâyık ve ehliyetli olan, Sıddıkı Ekber Hz Ebû Bekir'di Zîra, Ashabı Kiram'in en yüksek tabakası, en evvel Mekke'de îman eden seçkin sahabîlerdi Onların da en efdali Hz Ebû Bekir idi Gerçi, Hz Abbas ve Hz Ali, akrabalık cihetiyle herkesten ziyade Resûli Ekrem Efendimize yakın idiler; fakat, Nebîyyi Muhterem Efendimiz, yârı garı olan Hz Ebû Bekir'i, ashabının hepsinden üstün tutardı Vefatını netice veren hastalığında da bunu göstermişti Mescidi Şerife açılan kapıların hepsini kapattırdığı hâlde Hz Ebû Bekir'inkini açık bıraktırmıştı Ebediyet âlemine göç etmesine üç gün kala imamlık vazifesini yine ona devretmiş, İslâm'ın temel şartlarının en mühimi olan namazda onu bütün Müslümanların önüne geçirmişti Bu sebeple, Hz Resûlullah'tan sonra halifeliğe en lâyık o idi Nitekim, netice de öyle oldu
Resûli Ekrem Efendimizin ebediyet âlemine irtihal buyurdukları Pazartesi günü öğleden sonra akşama kadar yapılan uzun konuşma, görüşme ve müzakerelerden sonra, Hz Ebû Bekir, Hz Resûlullah'ın halifesi seçildi ve ona biat edildi
Hz Ebû Bekir'e Umumî Biat
Rebiülevvel ayının 13'ü, Salı günü
Hz Ebû Bekir, Mescidi Nebevî'ye geldi, minbere çıkıp oturdu
Henüz konuşmaya başlamadan önce, Hz Ömer ayağa kalktı; ALLAH'a hamd ve şükürde bulunduktan sonra, Müslümanlara hitaben, ALLAH, halifeliği, sizin hayırlınız, Resûlullah'ın (asm) yârı garı olan zâta nasîb etti Kalkınız, ona biat ediniz!dedi
Mescidi Şerifte bulunan Müslümanlar, kalkıp, Hz Ebû Bekir'e umumî bey'at yaptılar1206
Bîat işi bitince, Hz Ebû Bekir, ALLAH'a hamd ve şükrettikten sonra şöyle konuştu:
Ey insanlar! Ben, üzerinize vali ve emîr oldum Hâlbuki, sizin en hayırlınız değilim! Eğer iyilik edersem bana yardım ediniz, fenalık yaparsam bana doğru yolu gösteriniz! Doğruluk emanettir, yalancılık hıyanettir İnşALLAH, içinizdeki en zaîfiniz, kendisinin hakkını alıncaya kadar, yanımda en güçlünüz olacaktır! İnşALLAH, içinizde en güçlünüz de, üzerine geçirdiği hakkı kendisinden alıncaya kadar benim yanımda en zaîfiniz olacaktır!
Ey insanlar! ALLAH yolunda cihadı terk etmeyin! Bilin ki, cihadı terk eden kavim zelil olur Ben, ALLAH ve Resulüne itaat ettikçe, siz de bana itaat ediniz; ben, ALLAH ve Resulüne âsi olursam, sizin de bana itaatiniz lâzım gelmez Kendim ve sizin için ALLAH'tan af ve mağrifet dilerim!1207
Peygamber Efendimizin Yıkanması ve Kefene Sarılması
Rebiülevvel ayının 12'si Pazartesi günü Müslümanlar öğleden sonra akşama kadar işlerini yürütecek bir halifenin seçimiyle meşgul olduklarından, Peygamber Efendimizin yıkanması, teçhiz ve defni Salı gününe kaldı O gün, Hz Ebû Bekir'e Mescidi Nebevî'de umumî bîat yapıldıktan sonra bu işlere başlandı
Resûli Kibriya Efendimizin Hücrei Saadetlerinde yıkama işiyle meşgul olmak için Hz Ali, Hz Abbas, Fadl b Abbas, Kuşem b Abbas, Üsame b Zeyd ve Peygamberimizin âzadlısı Şükran (Salih) bulunuyordu
Bu arada, Ensârı Kiram da, bu ulvî hizmette bulunmak istiyordu Bu husustaki arzularını izhar ettiler Onları temsilen de Hz Ali, Evs b Havlî'yi içeri aldı1209
Yıkama işini Hz Ali yaptı; zîra, Resûli Kibriya Efendimiz, sağlığında ona, Vefat ettiğim zaman, beni sen yıkadiye vasiyet etmişlerdi
Evs b Havlî testiyle su taşıyor, Hz Abbas ile Üsame ve Şükran, Peygamberimizin üzerine su döküyorlardı Hz Ali de, eline sarmış olduğu bezle gömlek üzerinden ovuşturarak Peygamberimizi yıkıyordu Mübarek cesetleri son derece temizdi, mis gibi kokuyordu Hücrei Saadet'in içini, o âna kadar görülmemiş güzel bir koku kaplamıştı Peygamber Efendimizde, ölülerde görülegelen şeylerden hiçbirinden eser yoktu Hz Ali yıkarken, Anam babamı sana feda olsun! Hayatında da, vefatında da temizsin, güzelsin yâ ResûlALLAH!12diyordu
Yıkama işi bittikten sonra, Hâtemû'lEnbiya Efendimiz, yine Hz Ali, Hz Abbas, Fadl b Abbas ve Şükran tarafından kefene sarıldı
Peygamberimizin Üzerine Namaz Kılınması
Rebiülevvel ayının 13'ü, Salı günü öğleye doğru Resûli Kibriya Efendimizin yıkanma ve kefene sarılma işi tamamlandı Hücrei Saadetinde şeririnin üzerine konuldu Bundan sonra Hânei Saadetlerinin kapısını açtılar Önce erkekler, sonra kadınlar, daha sonra da çocuklar, Fahri Âlem Efendimize karşı bu son vazifelerini huşu ve hüzün içinde îfa ettiler
Resûli Ekrem 'in Defni
Resûli Ekrem'in nereye defnedileceği hususu görüşüldü
Bir kısmı, Mekke'ye götürülmesini, diğer bir kısmı Medine'de ve Bakî Mezarlığına, bazıları ise mescidin içine defnedilmesini teklif etti1211
Fakat, Hz Ebû Bekir, Ben, Resûlullah'tan şu sözü işitmiştim ve hâlâ unutmamışımdır: 'Cenâbı Hakk, her peygamberin ruhunu, o peygamberin defnolunmak istediği yerde kabzetti' Dolayısıyla, Resûlullah'ı istirahat döşeğinin bulunduğu yere defnetmeliyiz!1214 dedi
Bu teklif, Ashabı Kiram tarafından da benimsendi Böylece, Resûli Kibriya Efendimizin, Hz Aişe'nin evinde yattığı döşeğin altının kabir olarak kazılması kararlaştırıldı Bundan sonra döşek kaldırılarak altı lahd tarzında kazıldı
Hz Bilâl 'in, Müslümanları Ağlatması Resûli Kibriya Efendimiz henüz defnedilmemişti
Bu sırada Hz Bilâl, hüzün ve hasret akıtan yanık sesiyle ezan okudu Eşhedü Enne Muhammede'rResûlullahdediği zaman, Ashabı Kiram hüngür hüngür ağlamaya başladı; Mescidi Nebevî, ağlama sesleriyle çalkalandı
Bu, Hz Bilâl'in son ezanı oldu Resûli Kibriya Hazretleri defnedildikten sonra artık ezan okumadı
Peygamberimizin Kabre Konması
Çarşamba gecesinin geç vakitleri idi
Nihayet, gönül ve gözyaşları arasında Serveri Kâinat'ın mübarek na'şını kabrine tevdi ettiler
Bu büyük, eşsiz ve benzersiz hayatın safhalarını gücümüzün yettiği kadar anlatmaya çalışıp burada bitirirken, duamız da şu:
ALLAH'ım! Bizi dünyada Resulünün sünnetinden ayırma; âhirette ise şefaatinden mahrum kılma!
Âmin Âmin Âmin
O sırada annesi tarafından Hz Resûlullah'ın son anlarını yaşadığınıhaber alan Hz Üsame, hareket etmeyip ordusuyla Mescidi Şerife gelmişti Hânei Saadet'te feryad ve figanın yükseldiğini duyan ashab, kalblerinden vurulmuşa döndüler Sanki gök kubbe bir anda başlarına yıkılmış gibiydi Herkesin nutku tutulmuş, gözler damla damla keder ve hüzün akıtıyordu
Hz Ömer, cesaret ve adalet timsâli Hz Ömer bile kendisini bu dehşetli ânın tesirinden kurtaramadı; hattâ, herkesten daha çok dehşete kapılarak şöyle bağırdı:
Resûlullah ölmemiştir ve sağdır! Ona sâdece, Hz Musa'ya arız olan saika gibi bir sarika arız olmuştur Kim 'Muhammed öldü' derse, onu kılıcımla iki parça ederim!1201
Halkı Teskin Eden Sıddıkı Ekber
Hz Ebû Bekir o sırada Sünh mahallesindeki evinde bulunuyordu Yürekleri dağlayan haberi kendisine ulaştırdılar Gönlünün bir parçasının âdeta koptuğunu farkeden Hz Ebû Bekir, sür'atle Hânei Saadet'e geldi
Dehşet ve hayret içinde, Fahri Kâinat'ın mübarek yüzlerini örten örtüyü kaldırdı Yüzü, tecessüm etmiş bir nur idi Eğildi,tazim ve hürmetle pâk ve nurlu alınlarından üç kere öptü Akan gözyaşları arasında dilinden dökülen kelimeler şunlar oldu:
Ölümün de hayatın gibi temiz ve lâtif, yâ ResûlALLAH!1202 Sonra da Ehli Beyt'e teselli verdi
Hz Ebû Bekir ile Hz Ömer
Hz Ebû Bekir, Hânei Saadet'ten çıktıktan sonra Mescidi Şerife vardı Hz Ömer'in Resûlullah vefat etmedisözlerini duymuştu Bunun üzerine şöyle konuştu:
Kim ki Muhammed'e (sav) tapıyorsa, bilsin ki Muhammed (sav) ölmüştür Kim ki ALLAH'a ibâdet ve kulluk ediyorsa, bilsin ki ALLAH, Hayy'dır, ölümsüzdür1203
Sonra da şu âyeti kerîmeyi okudu:
Muhammed ancak bir peygamberdir Ondan önce birçok peygamber gelip geçmiştir Şimdi o ölür veya öldürülürse, siz ardınıza dönüverecek misiniz (Dininizden dönecek veya savaştan kaçacak mısınız?) Kim ardına dönerse, elbette ALLAH'a hiçbir şeyle zarar verecek değil; fakat şükredip sabredenlere, ALLAH muhakkak mükâfat verecektir!1204
Bu âyeti kerîme, Uhud Muharebesinde, Muhammed öldürüldü!şayiası üzerine nazil olmuştu Ashab, onu belki yüzlerce, binlerce defa okumuş oldukları hâlde, o andaki teessür sebebiyle bir anda unutuvermişlerdi sanki!
İşte, yalnız metanetini m eden Hz Ebû Bekir bunu unutmamış ve ashaba hizmeti ve vazifeyi îfa etmiş oluyordu
Bu hitabe ve bu âyeti kerîmeyi hatırlamaları üzerine sahabîler, kendilerine geldiler Bir anda toparlandılar ve şaşkınlıklarını üzerlerinden attılar
Daha sonra Hz Ebû Bekir, şu mealdeki âyeti kerîmeyi okudu:
(Ey Resulüm!) Elbette sen de öleceksin, onlar da ölecekler!1205
Metanetini yitirmeyen Hz Ebû Bekir, bu hitâbesiyle, o zamanki İslâm cemaatine büyük bir hizmet îfa etmiş oluyordu
Ashabı Güzin artık Kâinatın Efendisinin bu dünyadan göçmüş olduğunu anlayıp kabul ettikleri gibi, Hz Ömer de Resûlullah ölmemiştir!sözünü söylemekten vazgeçerek kendine geldi
Evet, Medine Medine olalı beri, Kâinatın Efendisinin kendisine teşrifiyle duyduğu sevinç kadar hiçbir sevinç duymamıştı Şimdi ise, aynı Medine, en büyük hüzün ve keder ânını yaşıyordu; âdeta, semâlarını hüzün ve kederden bir kara bulut kaplamıştı
Hz Ebû Bekir 'in Halife Seçilmesi
Resûli Kibriya Efendimizin vefatıyla Medine mateme bürünmüştü Gözlerden gözyaşı, gönüllerden tahassür, keder ve elem akıyordu
Ancak, bununla hiçbir iş hallolmazdı Müslümanların işlerini görecek, İslâm'ın hükümlerini tatbik edecek, Resûli Ekrem Efendimize halife olacak bir devlet başkanının seçilmesi gerekliydi
Bunun için derhâl teşebbüse geçildi O sırada, bu yüksek makama herkesten en lâyık ve ehliyetli olan, Sıddıkı Ekber Hz Ebû Bekir'di Zîra, Ashabı Kiram'in en yüksek tabakası, en evvel Mekke'de îman eden seçkin sahabîlerdi Onların da en efdali Hz Ebû Bekir idi Gerçi, Hz Abbas ve Hz Ali, akrabalık cihetiyle herkesten ziyade Resûli Ekrem Efendimize yakın idiler; fakat, Nebîyyi Muhterem Efendimiz, yârı garı olan Hz Ebû Bekir'i, ashabının hepsinden üstün tutardı Vefatını netice veren hastalığında da bunu göstermişti Mescidi Şerife açılan kapıların hepsini kapattırdığı hâlde Hz Ebû Bekir'inkini açık bıraktırmıştı Ebediyet âlemine göç etmesine üç gün kala imamlık vazifesini yine ona devretmiş, İslâm'ın temel şartlarının en mühimi olan namazda onu bütün Müslümanların önüne geçirmişti Bu sebeple, Hz Resûlullah'tan sonra halifeliğe en lâyık o idi Nitekim, netice de öyle oldu
Resûli Ekrem Efendimizin ebediyet âlemine irtihal buyurdukları Pazartesi günü öğleden sonra akşama kadar yapılan uzun konuşma, görüşme ve müzakerelerden sonra, Hz Ebû Bekir, Hz Resûlullah'ın halifesi seçildi ve ona biat edildi
Hz Ebû Bekir'e Umumî Biat
Rebiülevvel ayının 13'ü, Salı günü
Hz Ebû Bekir, Mescidi Nebevî'ye geldi, minbere çıkıp oturdu
Henüz konuşmaya başlamadan önce, Hz Ömer ayağa kalktı; ALLAH'a hamd ve şükürde bulunduktan sonra, Müslümanlara hitaben, ALLAH, halifeliği, sizin hayırlınız, Resûlullah'ın (asm) yârı garı olan zâta nasîb etti Kalkınız, ona biat ediniz!dedi
Mescidi Şerifte bulunan Müslümanlar, kalkıp, Hz Ebû Bekir'e umumî bey'at yaptılar1206
Bîat işi bitince, Hz Ebû Bekir, ALLAH'a hamd ve şükrettikten sonra şöyle konuştu:
Ey insanlar! Ben, üzerinize vali ve emîr oldum Hâlbuki, sizin en hayırlınız değilim! Eğer iyilik edersem bana yardım ediniz, fenalık yaparsam bana doğru yolu gösteriniz! Doğruluk emanettir, yalancılık hıyanettir İnşALLAH, içinizdeki en zaîfiniz, kendisinin hakkını alıncaya kadar, yanımda en güçlünüz olacaktır! İnşALLAH, içinizde en güçlünüz de, üzerine geçirdiği hakkı kendisinden alıncaya kadar benim yanımda en zaîfiniz olacaktır!
Ey insanlar! ALLAH yolunda cihadı terk etmeyin! Bilin ki, cihadı terk eden kavim zelil olur Ben, ALLAH ve Resulüne itaat ettikçe, siz de bana itaat ediniz; ben, ALLAH ve Resulüne âsi olursam, sizin de bana itaatiniz lâzım gelmez Kendim ve sizin için ALLAH'tan af ve mağrifet dilerim!1207
Peygamber Efendimizin Yıkanması ve Kefene Sarılması
Rebiülevvel ayının 12'si Pazartesi günü Müslümanlar öğleden sonra akşama kadar işlerini yürütecek bir halifenin seçimiyle meşgul olduklarından, Peygamber Efendimizin yıkanması, teçhiz ve defni Salı gününe kaldı O gün, Hz Ebû Bekir'e Mescidi Nebevî'de umumî bîat yapıldıktan sonra bu işlere başlandı
Resûli Kibriya Efendimizin Hücrei Saadetlerinde yıkama işiyle meşgul olmak için Hz Ali, Hz Abbas, Fadl b Abbas, Kuşem b Abbas, Üsame b Zeyd ve Peygamberimizin âzadlısı Şükran (Salih) bulunuyordu
Bu arada, Ensârı Kiram da, bu ulvî hizmette bulunmak istiyordu Bu husustaki arzularını izhar ettiler Onları temsilen de Hz Ali, Evs b Havlî'yi içeri aldı1209
Yıkama işini Hz Ali yaptı; zîra, Resûli Kibriya Efendimiz, sağlığında ona, Vefat ettiğim zaman, beni sen yıkadiye vasiyet etmişlerdi
Evs b Havlî testiyle su taşıyor, Hz Abbas ile Üsame ve Şükran, Peygamberimizin üzerine su döküyorlardı Hz Ali de, eline sarmış olduğu bezle gömlek üzerinden ovuşturarak Peygamberimizi yıkıyordu Mübarek cesetleri son derece temizdi, mis gibi kokuyordu Hücrei Saadet'in içini, o âna kadar görülmemiş güzel bir koku kaplamıştı Peygamber Efendimizde, ölülerde görülegelen şeylerden hiçbirinden eser yoktu Hz Ali yıkarken, Anam babamı sana feda olsun! Hayatında da, vefatında da temizsin, güzelsin yâ ResûlALLAH!12diyordu
Yıkama işi bittikten sonra, Hâtemû'lEnbiya Efendimiz, yine Hz Ali, Hz Abbas, Fadl b Abbas ve Şükran tarafından kefene sarıldı
Peygamberimizin Üzerine Namaz Kılınması
Rebiülevvel ayının 13'ü, Salı günü öğleye doğru Resûli Kibriya Efendimizin yıkanma ve kefene sarılma işi tamamlandı Hücrei Saadetinde şeririnin üzerine konuldu Bundan sonra Hânei Saadetlerinin kapısını açtılar Önce erkekler, sonra kadınlar, daha sonra da çocuklar, Fahri Âlem Efendimize karşı bu son vazifelerini huşu ve hüzün içinde îfa ettiler
Resûli Ekrem 'in Defni
Resûli Ekrem'in nereye defnedileceği hususu görüşüldü
Bir kısmı, Mekke'ye götürülmesini, diğer bir kısmı Medine'de ve Bakî Mezarlığına, bazıları ise mescidin içine defnedilmesini teklif etti1211
Fakat, Hz Ebû Bekir, Ben, Resûlullah'tan şu sözü işitmiştim ve hâlâ unutmamışımdır: 'Cenâbı Hakk, her peygamberin ruhunu, o peygamberin defnolunmak istediği yerde kabzetti' Dolayısıyla, Resûlullah'ı istirahat döşeğinin bulunduğu yere defnetmeliyiz!1214 dedi
Bu teklif, Ashabı Kiram tarafından da benimsendi Böylece, Resûli Kibriya Efendimizin, Hz Aişe'nin evinde yattığı döşeğin altının kabir olarak kazılması kararlaştırıldı Bundan sonra döşek kaldırılarak altı lahd tarzında kazıldı
Hz Bilâl 'in, Müslümanları Ağlatması Resûli Kibriya Efendimiz henüz defnedilmemişti
Bu sırada Hz Bilâl, hüzün ve hasret akıtan yanık sesiyle ezan okudu Eşhedü Enne Muhammede'rResûlullahdediği zaman, Ashabı Kiram hüngür hüngür ağlamaya başladı; Mescidi Nebevî, ağlama sesleriyle çalkalandı
Bu, Hz Bilâl'in son ezanı oldu Resûli Kibriya Hazretleri defnedildikten sonra artık ezan okumadı
Peygamberimizin Kabre Konması
Çarşamba gecesinin geç vakitleri idi
Nihayet, gönül ve gözyaşları arasında Serveri Kâinat'ın mübarek na'şını kabrine tevdi ettiler
Bu büyük, eşsiz ve benzersiz hayatın safhalarını gücümüzün yettiği kadar anlatmaya çalışıp burada bitirirken, duamız da şu:
ALLAH'ım! Bizi dünyada Resulünün sünnetinden ayırma; âhirette ise şefaatinden mahrum kılma!
Âmin Âmin Âmin
