Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
urgot
FD Üye
Gülmenin Adabı Ve Ölçüsü Nedir?
Klasik kaynaklarda genellikle, "sevincin veya psikolojik açıdan rahatlamanın bir ifadesi olarak dişler görünecek biçimde yüzün gerilmesi" şeklinde tarif edilen gülmenin hafif derecede olanına tebessüm, yüksek sesle olanına kahkaha denildiği belirtilir (Ragıb el-lsfahani, el-Müfredat, "dhk" md.)
Kur'an-ı Kerim'deki bazı örneklerden, insanın sevindirici bir haber, ilginç bir gelişme karşısında gülmesinin tabii olduğu anlaşılmaktadır. (Kindi. Resa'il, I, 126) Güldürenin de ağlatanın da Allah olduğunu ifade eden ayet (Necm, 53/43) hem gülme ve ağlamanın tabiiliğini, hem de aynı varlıkta zıt tabiatları yaratan kudretin büyüklüğünü belirtmektedir. Gülmenin bir alay ve aşağılama ifadesi olduğuna işaret eden ayetler de vardır. (Mü'minun, 23/ 109-110; Zuhruf, 43/47; Necm, 53/ 59-60) Dünyada müşrikler alaycı tavırlarla müminlere gülmüşlerdi; ahirette ise gülme sırası müminlere gelecek (Mutaffifin, 83/29-36) ve o gün bazı yüzler gülerken bazı yüzleri keder kaplayacaktır. (Abese 80/38-41)
Gülme, insana has bir davranış olarak aynı zamanda insan karakterini belirleyici bir nitelik ve beşeri ilişkilerde sıkça görülen bir tavır olmasından dolayı İslam ahlakıyla ilgili kaynaklar bu kavramı inceleme konusu yapmıştır. Hz. Peygamber (asm)'in nükteli sözler, ilginç çelişkiler, sürpriz gelişmeler ve diğer bazı hareketler karşısında tebessüm ettiğine ve güldüğüne dair hadisler vardır. (bk. Wensinck, el-Muccem, "bsm", "dhk" md.leri) Bu hadisler, onun yumuşak tabiatının yanı sıra hoşgörüsünü de yansıtmaktadır. (bk. Buhari, "Edeb", 68: "Feza'ilü aşha-bi'n-nebi", 6; Müslim, "Fezailü's-saha-be", 22)
Ancak söz konusu hadislerde Resul-i Ekrem (asm)'in gülmesinin tebessüm şeklinde olduğu, ayrıca güler yüzlü oluşuyla yanındakilere sevinç ve huzur verdiği belirtilir. (Buhari, "Edeb", 68; "Tefsir", 46/2; Müslim, "Feza'ilü'ş-şahabe", 134; Tirmizi, s. 120-124)
Hadis-i şeriflerden anlaşıldığına göre, Resul-i Ekrem (asm) genellikle beşuş çehreli, güleç yüzlü idi. Yani o, en sıkıntılı anlarında bile umumiyetle üzüntülerini belli etmez ve yanındakilere hüzün verecek bir tavır sergilemezdi. Bilhassa çok sevdiği kimselerle karşılaştığında tebessümü bir kat daha artardı. (bk. Tirmizi, Menakıb, 10; Ebu Davud, İstiska, 2)
Konuyla ilgili hadisleri de dikkate alan İslam ahlakçıları, gülmenin hem insan tabiatına hem de ahlaka ve edebe uygun olduğunu, fakat mizah gibi gülmede de dengeyi korumanın güç olduğunu belirtir. Bundan dolayı ahlakçılar, normal şartlarda gülmemenin veya gülme eğilimini bastırmanın insanı sevimsizleştirdiğine, ancak çok gülmenin de kişinin şahsiyet ve vakarını zedelemek, önemli meseleleri ciddiye almamak, gaflete yol açmak gibi sonuçlar doğurduğuna, özellikle ağır şakalar yaparak, alay ve gıybet ederek gülmenin insanlar arasında düşmanlığa yol açtığına dikkat çekmişlerdir. (Bk Maverdi, Edebü'd-dünya ve'd-din, Beyrut 1978, s. 302; Gazzali, İhya' (Beyrut), III, 127-132, 147; İslam Ansiklopedisi, DİA Gülme md.)
Cevap 2:
Gülümsemek, güler yüzlü olmak, az gülmek, gülünç olmak, gülmek, çok gülmek, kahkahayla gülmek, yapmacık gülmek, boş yere gülmek, alay edici, incitici ve küçümseyici gülmek, güldürmek, boş yere güldürmek fiilleri arasında farklar vardır. Bunların hiçbirisi diğeriyle aynı fiil değildir. Dereceleri ve aldıkları hükümler de ayrı ayrıdır. Bunlardan bazısı teşvik edilmiş, bazısı mubah görülmüş, bazısından ise sakındırılmıştır. Bunları sırasıyla görelim:
1. Gülümsemek, güler yüzlü olmak ve az gülmek sünnettir. Bunlarda sadaka sevabı vardır. Bunlar kalbe hayat verir. Ruha huzur verir. İnsanları kaynaştırır, insanlar arasında güven, sıcaklık ve yakınlaşma meydana getirir. Dostlukları arttırır. Düşmanlıkları öldürür, husumeti kırar. Kırgınlıkları önler. Şeytandan gelen kini, nefreti, öfkeyi, kızgınlığı, küskünlüğü söndürür ve yok eder.
Peygamber Efendimiz (asm) gülümserdi ve güler yüzlü idi. İnsanlara somurtmazdı. Kızdığında kızgınlığını belli etmezdi. Buyurmuştur ki:
“Güler yüzle insanlara selam vermen sadakadır.” (Camiü's-Sağir, 4/1513)
“Allah yumuşak ve güler yüzlü kimseyi sever.” (Camiü's-Sağir, 2/503)
“Siz mallarınızla bütün insanları memnun edemezsiniz. öyle ise, güler yüzlülüğünüz ve güzel huyunuzla onları memnun ediniz.” (Camiü's-Sağir, 2/661)
“Allah Müslüman kardeşine surat asan kimseye buğz eder.” (Camiü's-Sağir, 2/500)
“Allah'tan kork ve hiçbir iyiliği küçümseme. Bu, su isteyen birisine kovandan su vermek veya Müslüman kardeşini güler yüzle karşılamak dahi olsa.” (Müslim, Birr, 144; Tirmizi, Et'ime, 30)
2. çok gülmek, kahkahayla gülmek, yapmacık gülmek, boş yere gülmek, alay edici, incitici ve küçümseyici gülmek ve boş ve batıl şekilde güldürmek ise derece derece yasaklanmıştır.
“Hazret-i Peygamber (asm) çok susar, az gülerdi.” (Müsned, 5/86)
Kur'an, gereksiz gülmeye taraftar değildir. Buyurur ki:
“Ağlayacak yerde gülüyorsunuz!..” (Necm, 53/60)
Konuyla ilgili uyarıcı hadisler ise şöyledir:
“Az gül. çünkü çok gülmek kalbi öldürür (katılaştırır).” (Tirmizi, Zühd, 2; İbn Mace, Zühd, 19)
“Siz benim bildiğimi bilseydiniz az güler çok ağlardınız. Yüksek dağlara çıkar, sızlanarak Allah'a yalvarırdınız. çünkü kurtulup kurtulamayacağınızı bilemiyorsunuz.” (Camiü's-Sağir, 4/1427
“Kim gülerek günah işlerse, ağlayarak cehennem ateşine girer.” (Camiü's-Sağir, 4/1534)
“İki çeşit gülme vardır: Bir gülme vardır ki, Allah sever. Bir gülme vardır ki, Allah gazap eder. Allah'ın sevdiği gülme şudur: Kişi görmeyi arzuladığı bir din kardeşiyle karşılaşır ve onu gördüğünden dolayı sevinir. Allah'ın gazap ettiği gülme ise, kişi incitici, eziyet verici, küçük düşürücü, alay edici, kaba veya batıl bir sözü hem gülmek ve hem de başkalarını güldürmek amacıyla söyler. Bu yüzden yetmiş kat Cehennem uçurumundan aşağı yuvarlanır.” (Camiü's-Sağir, 3/1149)
“ölüm kendisini kovaladığı halde, dünyayı kovalayan kimseye şaşarım. Kendisinden gafil olunmadığı halde, gaflete dalan kimseye şaşarım. Allah kendisinden razı mıdır, kızgın mıdır bilmediği halde kahkahayla gülen adama şaşarım.” (Camiü's-Sağir, 3/1174)
“Bana az önce şu duvarın kenarında cennet ve cehennem gösterildi. Hayrın yapılmasının ve şerden kaçınılmasının önemli sonuçları olduğunu bu günkü kadar görmedim. Eğer benim bildiğimi bilseydiniz az güler, çok ağlardınız.” (Buhari, Salat, 51; Müslim, Fezail, 134)
“Acıkmadan yemek, uyku gelmeden uyumak, şaşkınlık yaşamadan yapmacık olarak gülmek, musibet anında feryad etmek, nimet anında gayrimeşru şekilde çalgı çalmak Allah katında büyük gazaba sebep olan şeylerdendir.” (Camiü's-Sağir, 3/1313)
“Allah şu altı hasleti çirkin görür:
1. Namazda lüzumsuz hareketler,
2. Sadakayı başa kakmak,
3. Orucu tehlikeye düşürecek davranışlarda bulunmak,
4. Kabirlerin yanında gülmek,
5. Cünüp olarak mescide girmek,
6. İzinsiz başkasının evine göz atmak.” (Camiü's-Sağir, 2/479)
Başkasını küçük düşürücü ve alay edici olmamak ve ölçüsüz olmamak kaydıyla ise, normal gülmeler mubahtır. Ancak katıla katıla gülmek, güldürmeyi meslek edinerek bunun için saatlerce proğram yapmak gibi aşırı tavırlar uygun değildir. Zira aşırı gülmek şakacılığın, nüktedanlığın veya güler yüzlü olmanın değil, Allah'tan gafil olmanın bir neticesi olabilir.
Klasik kaynaklarda genellikle, "sevincin veya psikolojik açıdan rahatlamanın bir ifadesi olarak dişler görünecek biçimde yüzün gerilmesi" şeklinde tarif edilen gülmenin hafif derecede olanına tebessüm, yüksek sesle olanına kahkaha denildiği belirtilir (Ragıb el-lsfahani, el-Müfredat, "dhk" md.)
Kur'an-ı Kerim'deki bazı örneklerden, insanın sevindirici bir haber, ilginç bir gelişme karşısında gülmesinin tabii olduğu anlaşılmaktadır. (Kindi. Resa'il, I, 126) Güldürenin de ağlatanın da Allah olduğunu ifade eden ayet (Necm, 53/43) hem gülme ve ağlamanın tabiiliğini, hem de aynı varlıkta zıt tabiatları yaratan kudretin büyüklüğünü belirtmektedir. Gülmenin bir alay ve aşağılama ifadesi olduğuna işaret eden ayetler de vardır. (Mü'minun, 23/ 109-110; Zuhruf, 43/47; Necm, 53/ 59-60) Dünyada müşrikler alaycı tavırlarla müminlere gülmüşlerdi; ahirette ise gülme sırası müminlere gelecek (Mutaffifin, 83/29-36) ve o gün bazı yüzler gülerken bazı yüzleri keder kaplayacaktır. (Abese 80/38-41)
Gülme, insana has bir davranış olarak aynı zamanda insan karakterini belirleyici bir nitelik ve beşeri ilişkilerde sıkça görülen bir tavır olmasından dolayı İslam ahlakıyla ilgili kaynaklar bu kavramı inceleme konusu yapmıştır. Hz. Peygamber (asm)'in nükteli sözler, ilginç çelişkiler, sürpriz gelişmeler ve diğer bazı hareketler karşısında tebessüm ettiğine ve güldüğüne dair hadisler vardır. (bk. Wensinck, el-Muccem, "bsm", "dhk" md.leri) Bu hadisler, onun yumuşak tabiatının yanı sıra hoşgörüsünü de yansıtmaktadır. (bk. Buhari, "Edeb", 68: "Feza'ilü aşha-bi'n-nebi", 6; Müslim, "Fezailü's-saha-be", 22)
Ancak söz konusu hadislerde Resul-i Ekrem (asm)'in gülmesinin tebessüm şeklinde olduğu, ayrıca güler yüzlü oluşuyla yanındakilere sevinç ve huzur verdiği belirtilir. (Buhari, "Edeb", 68; "Tefsir", 46/2; Müslim, "Feza'ilü'ş-şahabe", 134; Tirmizi, s. 120-124)
Hadis-i şeriflerden anlaşıldığına göre, Resul-i Ekrem (asm) genellikle beşuş çehreli, güleç yüzlü idi. Yani o, en sıkıntılı anlarında bile umumiyetle üzüntülerini belli etmez ve yanındakilere hüzün verecek bir tavır sergilemezdi. Bilhassa çok sevdiği kimselerle karşılaştığında tebessümü bir kat daha artardı. (bk. Tirmizi, Menakıb, 10; Ebu Davud, İstiska, 2)
Konuyla ilgili hadisleri de dikkate alan İslam ahlakçıları, gülmenin hem insan tabiatına hem de ahlaka ve edebe uygun olduğunu, fakat mizah gibi gülmede de dengeyi korumanın güç olduğunu belirtir. Bundan dolayı ahlakçılar, normal şartlarda gülmemenin veya gülme eğilimini bastırmanın insanı sevimsizleştirdiğine, ancak çok gülmenin de kişinin şahsiyet ve vakarını zedelemek, önemli meseleleri ciddiye almamak, gaflete yol açmak gibi sonuçlar doğurduğuna, özellikle ağır şakalar yaparak, alay ve gıybet ederek gülmenin insanlar arasında düşmanlığa yol açtığına dikkat çekmişlerdir. (Bk Maverdi, Edebü'd-dünya ve'd-din, Beyrut 1978, s. 302; Gazzali, İhya' (Beyrut), III, 127-132, 147; İslam Ansiklopedisi, DİA Gülme md.)
Cevap 2:
Gülümsemek, güler yüzlü olmak, az gülmek, gülünç olmak, gülmek, çok gülmek, kahkahayla gülmek, yapmacık gülmek, boş yere gülmek, alay edici, incitici ve küçümseyici gülmek, güldürmek, boş yere güldürmek fiilleri arasında farklar vardır. Bunların hiçbirisi diğeriyle aynı fiil değildir. Dereceleri ve aldıkları hükümler de ayrı ayrıdır. Bunlardan bazısı teşvik edilmiş, bazısı mubah görülmüş, bazısından ise sakındırılmıştır. Bunları sırasıyla görelim:
1. Gülümsemek, güler yüzlü olmak ve az gülmek sünnettir. Bunlarda sadaka sevabı vardır. Bunlar kalbe hayat verir. Ruha huzur verir. İnsanları kaynaştırır, insanlar arasında güven, sıcaklık ve yakınlaşma meydana getirir. Dostlukları arttırır. Düşmanlıkları öldürür, husumeti kırar. Kırgınlıkları önler. Şeytandan gelen kini, nefreti, öfkeyi, kızgınlığı, küskünlüğü söndürür ve yok eder.
Peygamber Efendimiz (asm) gülümserdi ve güler yüzlü idi. İnsanlara somurtmazdı. Kızdığında kızgınlığını belli etmezdi. Buyurmuştur ki:
“Güler yüzle insanlara selam vermen sadakadır.” (Camiü's-Sağir, 4/1513)
“Allah yumuşak ve güler yüzlü kimseyi sever.” (Camiü's-Sağir, 2/503)
“Siz mallarınızla bütün insanları memnun edemezsiniz. öyle ise, güler yüzlülüğünüz ve güzel huyunuzla onları memnun ediniz.” (Camiü's-Sağir, 2/661)
“Allah Müslüman kardeşine surat asan kimseye buğz eder.” (Camiü's-Sağir, 2/500)
“Allah'tan kork ve hiçbir iyiliği küçümseme. Bu, su isteyen birisine kovandan su vermek veya Müslüman kardeşini güler yüzle karşılamak dahi olsa.” (Müslim, Birr, 144; Tirmizi, Et'ime, 30)
2. çok gülmek, kahkahayla gülmek, yapmacık gülmek, boş yere gülmek, alay edici, incitici ve küçümseyici gülmek ve boş ve batıl şekilde güldürmek ise derece derece yasaklanmıştır.
“Hazret-i Peygamber (asm) çok susar, az gülerdi.” (Müsned, 5/86)
Kur'an, gereksiz gülmeye taraftar değildir. Buyurur ki:
“Ağlayacak yerde gülüyorsunuz!..” (Necm, 53/60)
Konuyla ilgili uyarıcı hadisler ise şöyledir:
“Az gül. çünkü çok gülmek kalbi öldürür (katılaştırır).” (Tirmizi, Zühd, 2; İbn Mace, Zühd, 19)
“Siz benim bildiğimi bilseydiniz az güler çok ağlardınız. Yüksek dağlara çıkar, sızlanarak Allah'a yalvarırdınız. çünkü kurtulup kurtulamayacağınızı bilemiyorsunuz.” (Camiü's-Sağir, 4/1427
“Kim gülerek günah işlerse, ağlayarak cehennem ateşine girer.” (Camiü's-Sağir, 4/1534)
“İki çeşit gülme vardır: Bir gülme vardır ki, Allah sever. Bir gülme vardır ki, Allah gazap eder. Allah'ın sevdiği gülme şudur: Kişi görmeyi arzuladığı bir din kardeşiyle karşılaşır ve onu gördüğünden dolayı sevinir. Allah'ın gazap ettiği gülme ise, kişi incitici, eziyet verici, küçük düşürücü, alay edici, kaba veya batıl bir sözü hem gülmek ve hem de başkalarını güldürmek amacıyla söyler. Bu yüzden yetmiş kat Cehennem uçurumundan aşağı yuvarlanır.” (Camiü's-Sağir, 3/1149)
“ölüm kendisini kovaladığı halde, dünyayı kovalayan kimseye şaşarım. Kendisinden gafil olunmadığı halde, gaflete dalan kimseye şaşarım. Allah kendisinden razı mıdır, kızgın mıdır bilmediği halde kahkahayla gülen adama şaşarım.” (Camiü's-Sağir, 3/1174)
“Bana az önce şu duvarın kenarında cennet ve cehennem gösterildi. Hayrın yapılmasının ve şerden kaçınılmasının önemli sonuçları olduğunu bu günkü kadar görmedim. Eğer benim bildiğimi bilseydiniz az güler, çok ağlardınız.” (Buhari, Salat, 51; Müslim, Fezail, 134)
“Acıkmadan yemek, uyku gelmeden uyumak, şaşkınlık yaşamadan yapmacık olarak gülmek, musibet anında feryad etmek, nimet anında gayrimeşru şekilde çalgı çalmak Allah katında büyük gazaba sebep olan şeylerdendir.” (Camiü's-Sağir, 3/1313)
“Allah şu altı hasleti çirkin görür:
1. Namazda lüzumsuz hareketler,
2. Sadakayı başa kakmak,
3. Orucu tehlikeye düşürecek davranışlarda bulunmak,
4. Kabirlerin yanında gülmek,
5. Cünüp olarak mescide girmek,
6. İzinsiz başkasının evine göz atmak.” (Camiü's-Sağir, 2/479)
Başkasını küçük düşürücü ve alay edici olmamak ve ölçüsüz olmamak kaydıyla ise, normal gülmeler mubahtır. Ancak katıla katıla gülmek, güldürmeyi meslek edinerek bunun için saatlerce proğram yapmak gibi aşırı tavırlar uygun değildir. Zira aşırı gülmek şakacılığın, nüktedanlığın veya güler yüzlü olmanın değil, Allah'tan gafil olmanın bir neticesi olabilir.
