İncitmeyecek kadar uzak..

İncitmeyecek Kadar Uzak,
Uşumeyecek Kadar da Yakın
Olabilmek

Eski
zamanların dondurucu bir kışından sonra butun hayvanlar
Cok
etkilenmiş buyuk kayıplar vermişler
Ama en cok kayıp verenler
kirpilermiş Cunku onların pek cok
hayvan gibi kalın kurkleri yok,
aksine kendilerini sıcak tutması
zor olan dikenleri var
Bu
durumdan en az zararla kurtulabilmek icin kirpiler meclisi
toplanmış,
cozum aramaya başlamış Tartışa tartışa, nihayet gece
olunca tum
kirpilerin bir araya toplanmasına, birbirlerine yakın
durarak geceyi
gecirmelerine karar verilmiş
Boylece kirpiler birbirlerinin vucut
sıcaklığından yararlanabilecek,
aralarındaki hava sirkulasyonunu
onleyerek donmaktan kurtulacaklarmış
İlk geceki deneyimlerinde bunun
gercekten işe yaradığını gormuşler Ama bu seferde başka bir problem
cıkmış ortaya
Uşuyen kirpiler birbirlerine fazla yaklaştıklarından
yaralanmalar meydana gelmiş Daha sonraki gece yaralanma korkusundan
birbirlerinden uzak durmuşlar, bu seferde donmalar meydana gelmiş
Nihayet
geceler boyu bazen uzaklaşıp, bazen yakınlaşıp birbirlerinin vucut
sıcaklığından yararlanacak kadar yakın, ancak birbirlerini incitmeyecek
kadar da uzak durmayı oğrenmişler

Bizim de uzun dikenlerimiz
var
Bunlar hayata karşı filtrelerimiz
Bazen faydalı, bazen de
zararlı

Coğu zaman , kimseleri yaklaştırmıyoruz yanımıza
Filtrelerimizden
elemeden kimseleri sokmuyoruz ozel hayatımıza
Ne var ki, sıcaklık
ancak yakınlaşmakla mumkun


Birbirini incitmeyecek kadar
uzak,
hayatın soğuk zamanlarında uşumeyecek kadar da
yakın olmayı
oğrenmek
zorundayız !