Kendini Ufak Görme Hastalığı

Çoğu insan kendisini öteki insanların gözü önünde aşağılar Bunun en kayda değer nedenlerinden biri de kendisini hafife almak, önemsiz olduğunu görme psikolojisidir
Günümüzde sayıyı hergün gelişen bu alıcı millet vardır Kıymetli olduğunu düşünmüyorlar ve kendilerini dışlanmaya boyun eğiyorlar Akıllarından geçen şeyler ise halk, beni aşağılamaya bedel görüyorlar ya da kendilerini utanç kaynağı olarak görüyorlar Aslına bakılırsa kendisini defalarca küçümseyen halk, kendini beğenmiş insanlardır Sahip oldukları gururunu aşağılayıp pek yenebileceklerini düşünürler ancak bu yanlıştır Bu psikolojiye dair Spinoza fazla güzel söylemiştir: “Kendini daima küçük görebilen, kibirli olmaya en yakın insandır Birgün Antik devir vaktinde Atina kentinde güzel kıyafetlerle o zamanın politikacısı işçi sınıfının içine girmiş ve onlardan oy almaya çalışmış Sokrat ’da o zamanda bu politikacının psikolojisini şöyle yorumlamıştır: “İçindeki gurur, paltondaki her delikten dışarı fışkırıyor
Günümüzde böyle kendini ufak görme vakaları çok rastlanmaktadır Böylesine bir düşünceye sahip olan halk genelde ailesinden sevgi görmemiştir Ailesinin küçükken onu öyle umursamadığı çocuk tipleridir Genelde böyle rahatsızlıklar duyan insanlarda çocukluğu sorulduğu süre : Eğer iyi bir çocuk olsaydım, beni severlerdi gibi cümleler kurdukları gözlerden kaçmamaktadır Kendini aşağılayanlar tekrar tekrar kendilerini savunacak avuntu cümleleri bulurlar Bunlar işte şöyle kötü huyum olmasaydı muhakkak beni severdi, bunu demeseydim belli benimle konuşmayı kesmezdi gibi avuntu cümleleri ile kendilerini avuturlar Kendilerini boşlukta hisseden halk müziği, kendilerini minik görmeyi, hasta bir atı kırbaçlamaya benzetilebilir At önce kısa süreli bir hareket eder ancak bu onun çökmesini daha çabuk hızlandırır Fakat kendisini dışlayan ve ufak görebilen ahali genelde kendilerinin ne değin kıymetli olduklarını ve onların önemsiz olmadıkları kanısına varmaları birazcık zordur
Yapıcı çözümler üretmek böyle hastalarda azıcık zordur ancak imkansız değildir küçük görmek insanın kendisinden nefret etmeyi perçinler ve bu dehşet hissini rasyonalize etmeyi sağlar Kendisinden nefret eden ahali başkalarına karşısında daha kolay nefret duygusu besler Kendisini sevmeyen ahali başkasını da sevemez demiştim Böyle insanlar bir başkalarıyla o kadar ilişki içerisine giremezler Kendisini sevmeyen insan bir diğer varlığı zaten sevemez Birincil iş kendimizi sevmekle başlar Vücudumuzu, duruşumuzu, gülüşümüzü gibi bir çok özelliğimizi sevmemiz gerekmektedir Eğer kulaklarımız kepçe bir görüntüde olsa bile onu aldırmayıp ben böyleyim böyle de fazla güzelim diyebilmeyi başarmalıyız Fakat böyle yaparsak birisi bizi sevebilir ve biz başkalarına bedel verebiliriz Sizce de öyle değil mi ? Siz kendinizi değersiz iğrenç bir varlık olarak görüyorsunuz ve başkasının sizi sevmesini bekliyorsunuz ? Siz ancak kendinizi sevdiğiniz vakit başkaları sizi sevebilir Bunun üstüne Egoistlik ve Kendini Sevme adında bir kitap yazar Erich Fromm, sahiden bencilliğin ve kendini fazla beğenme gibi duyguların aşağıda defalarca kendini hafife almak gibi duyguların yattığını açık ve net bir şekilde belirtmiştir

Kendini ufak gören ırk kendilerini yüceltme gibi bir ihtiyaç içerisine girerler Fakat kendisini seven halk müziği ise nazik ve cömert olan insanlardır Kendilerini aşağılama ve küçük görme sahiden Calvin ’e tarafından endüstri çağından kalan bir güven eksikliği artığıdır Psikoloji ile ilgili olarak İyi bir ad olan Kierkegaard şu sözleri söylemiştir: “Kişi kendini sevmeyi beceremezse, komşusunu da sevemez Kendini ayrıntılarıyla hoşuna gitmek dostunu da hoşlanmak ile benzer örtü altındadır Asıl kaide şudur, komşuyu severken kendisini seveceksin, ona bedel verirken ana kendine layık katmış olursun Diye çok hoş söylemiştir Evet arkadaşlar herşeyden önce kendimizi sevmemiz gereklidir, önce bunu başarırsak herşeyi başarmış oluruz