Kitap İle İlgili Yazı

Kitap Hakkında Yazı
Kitap ile ilgili Yazılar

Okuma Kitaplarım

Bu yazıda ünlü ozanlarımızdan Z Osman Saba kitapları hakkında duygu ve düşüncelerini anlatıyor

Sevgili okuma kitaplarım O kitaplar aylara bölünmüştü Kış aylarına düşen parçalarda kış resimleri vardı Sonradan, o resimler gitgide değişirdi Dallar, ağır ağır tomurcuklanır, ağaçlar çiçek açardı Paltolu çocuklar, paltolarını çıkarmaya başlardı O resimler bu vesile ile, bizlere de tatilin yaklaşmakta olduğunu hatırlatırdı
Bazen kitapların son sayfasını açardım Orada bir kelebek veya çiçekli dala konmuş bir kuş resmine dalar giderdim Bu sayfalara ne zaman gelece*ğiz? Bu sayfaları okuyacağımız günlere ne zaman kavuşacağız, diye düşünür dururdum Ama daha okulda yılın yarısına bile ulaşmamıştık Sınıfımızın camlarını sert yağmurlu kış rüzgarları sarsıyordu Böyleyken ben kitaplardaki o resimlere baktıkça yaz tatilinin hayallerine kapılmaktan kendimi alamazdım
Neler düşünürdüm neler Sınavların başlayacağı günleri düşlerdim Okuma dersinden hiç korkulur mu? Güzel bir Mayıs günü, sınav odasına girecektim Öğretmenim beni güler yüzle karşılayacaktı Önüme çıkan parça*yı okuyacaktım Ben okurken dışardan kuşlar ötüşecek yeni yapraklanmış ağaçların sallandıkları görünecekti
Bahar yemişlerini satan satıcıların sesleri, çağrışmaları duyulacaktı Öğretmenlerim okuduğum parça ile ilgili sorular soracaklar, ben hemencecik cevapları verecektim Sonradan «yeter» diyecekler, sınav odasından uçar gibi çıkacaktım Okuma kitaplarındaki son parçalara baktıkça bunları düşünür*düm
Dost okuma kitaplarım Onlarda neler yoktu? Kısa pantolonları diz kapakları örtecek şekilde azıcık geçen saçları düzgünce taranmış tebessüm eden çocuk resimleri vardı O kitaplarda pak giyimli köylüler, babalar, analar vardı Bu insanların hoş resimleriyle doluydu, okuma kitaplarım Bu resimlerdeki halk güzel bir dünyanın insanlarıydı Kötülük bilmezlerdi, iyilik*cilt diğer bir şey düşünmezlerdi
«Bizim gibi olun, iyilikten diğer bir şey düşünmeyin» derdi
Bu unutamadığım eski okuma kitaplarından bugün bir her birine bile yok Onların derhal hayalimdeki yapraklarım çevirirken gerçi onları eskitmemek istiyorum Onlardan ezberimde kalan parçaları yer yer okuyorum Bu yüzden yangında yanmış kitaplar gibi sayfaların çoğu yetkisiz
Sevgili arkadaş okuma kitaplarım, sizleri zamanla bu kadar özleyeceğimi hiç bilmezdim Böyle olacağını bilseydim, birkaçınızı olsun öbür kitaplarımın yanına saklamaz olur muydum?

Ziya Osman SABA


Bana Kitaplarımı Verin!

Okumak hayatın en zorlama işi belki de

Kitaplar; keşfedilmeyi bekleyen bir umman, sevgi iklimiyle yoğrulmuş, buram buram kokan, rengarenk çiçeklerle bezeli bir cennet bahçesi

Gönlümüze nazlı bir sevgili edasıyla akacak karşısında konulmaz bir cazibe, yalnızlığımızı paylaştığımız vefakar bir dost, dara düştüğümüzde başvurabileceğimiz kadim bir arkadaş

Arkadaş edindim her birini kendime ben Şiirleri, öyküleri, dün akşam okuduğum kitaptaki Ayşeyi, Seferi, Dursun Dayıyı, figür olsun diye konmuş böylece iyi tanımadığım üçüncü şahısları

Bazen dostluklarını düşlerime ağırlama etmekten korkarım Karanlık, kapkaranlık bir hayaldir bu bendeki Ara Sıra onlarla birlikte bir katille arkadaşlık ederim; bazen bir sevgili, ara sıra de kıskanç bir aşık olurum Her Hâlükarda en fazla bu yönünü seviyorum kitapların Her kitapta öbür biri oluyorum Yeniden doğuyorum hayata

Hayatta hiç yaşamadığım, olur ya de hiç yaşayamayacağım hayallerimi yaşatırlar bana Zaten onlar olmasa hayallerim de olmaz

Bir lahza olsun uzaklaşırım onların ikliminde dünyanın gamından, kederinden Ara Sıra göz bebeklerimde asılı kalan acayip bir sızıyı, bazen yüreğime ümit tomurcukları serpen serin bir rüzgarı, ara sıra de rahmetin ufuklarında çiseleyen, kuraktan çatlamış gönlümü sulayan bir bahar yağmurunu barındırır kitaplar

Bir hikaye bitti henüz Gönlümdeki gazel seni söylüyor, seni heceliyor şiirin her mısrası Senden bahsediyor kuşlar, ağaçlar, yer, gök ve sana yöneliyorum ruhumun her zerresiyle, sana bağlanıyorum her kelimede anbe lahza, seni solukluyorum kelimelerin nefeslerinde, buram buram kokuyor güli reyhan nefesin sayfayı her çevirişimde, seni sayıklıyorum kitabım göğsümün üstünde uyuyakaldığım her gecenin seherinde, boncuk boncuk terliyorum sabahlara kadar

Biliyor musun, sayfalara sinmiş senin kokun
Biliyor musun, sana bağlanmışım her cümlede

Geçenlerde okuduğum şiirin bir dizesi geldi aklıma Aklımı taktım kafiyeyi oluşturan yumuşak gnin çengeline zülüflerine taktığım gibi Bana senden haber verir mi diye bekledim histirahat etmek için otak oldu bana, uile susuzluğumu giderdim
Nedense sden haber çıkmadı Komşusu şye gittim, seni sordum Güler yüzle karşıladı beni her ne dek sert olsa da Teskin etti

Kendimi buluyorum her zerrede Memleketimin sisli havalarına bağladığım umutlarımı, ayrılıklarımı, heyecanlarımı, amansız bir hastalığa yenik düşen annemi, babamı, hiç usanmadan anlattığı hikayelerini dinlediğimiz dedemi, kuyruğuna teneke bağladığımız can havliyle sokak sokak kaçan kedileri, başbaşa verip ayazlı gecenin yelken direği yıldızına dilek bağladığımız zamanları, akşama kadar patlak bir topun arkasında koştuğumuz ilkokul günlerini, tebeşire benzeşen bir taşla tahtayı karaladığım günleri, gönlümü kaptırdığım; ama bir türlü açılamadığım

Bundan da ötesi seni buluyorum çevirdiğim her sayfada, beni buluyorum
Şâir, hükmünü kağıda söyler Gönlünün fermanıdır her kelam Kalem erbabı kendi dünyasını oluşturur hayal alemlerinde Malzemesi; sevgi, şefkat, gözyaşı, kelimeler ve dokunulmamış hayalleridir Hayallerini kelime tuğlalarıyla yapı eder sevgiyle, şefkatle Emek işidir kelimelerle düş dünyasını inşa etmek Rasgele bir sıralanış değildir kelimelerdeki düzen tek tek, yavaşça şekillenir kelimeler arasındaki samimiyet Duvar ustasının tuğlayı dizmesine benzemez bu Emek ister, sevgi ister, fedakarlık ister, şefkat, açık sözlülük ister

Ben şimdi o emeği solukluyorum kitabımın sihirsel ikliminde Sana bırakıyorum dünyanın debdebesini, gamını, kederini Sana bırakıyorum her şeyi Bana kitaplarımı verin, dostlarımı, arkadaşlarımı Ben onlarda buluyorum kendimi, ümitlerimi, hayallerimi Onlarla inşa ediyorum kıskanç gözlerin dokunmadığı dünyamı Yarınları sana bırakıyorum
Ben kendimi aldım, dahası kitaplarımı
Gidiyorum
Hayallerimi yaşamak için!

Eşref YILMAZ Kumru 2002 *