İbrahim Kahveci'nin köşe yazısından alıntı
Millet ‘boğaz’ onlar ‘kanal’ kaygısında
Kaynakların verimli kullanılması diye bir kavram vardır.
Hatta iktisat bilimi için kıt kaynakların verimli kullanılması bile denilir. Zira gereksinimler sınırsızdır fakat kaynaklar sonludur.
Mesela artık Çanakkale’ye köprü yapılıyor. Yılda yalnızca iki dini bayramda trafik yoğunluğu yaşanan o yere Hazine garantisi ile köprü yapılması ne kadar elzemdir?
İster kamu olsun, isterse özel kesim olsun kaynakların verimli kullanılması gerekiyor.
Bakın mesela İstanbul’dan İzmir’e otoban yapıldı. Müzikçi Demet Akalın bir görüntü çekerek o otobanın ne kadar hoş olduğunu yayınladı. Ve Cumhurbaşkanı Erdoğan’da o müzikçiyi arayıp teşekkür etti.
Hepsi hoş... Ancak o yol görüntüde da görüldüğü üzere bomboş.
Yazık değil mi?
İmal maliyeti 7,9 milyar dolar açıklanan ancak açılışta Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın 11 milyar dolara mal oldu dediği o yol ve Osmangazi Köprüsü de bomboş.
Zira kullanım fiyatı çok kıymetli. Bir araba bile indirimsiz fiyat uygulansa İstanbul’dan İzmir’e yol parası olarak 450 lira civarında bir ödemde bulunmak zorunda. Yanına birde akaryakıt parası eklerseniz, yol maliyetini siz düşünün. O kadar kıymetli ki, Osmangazi Köprüsü geçiş fiyatı 44,5$ + KDV fiyatı bugünkü kurda 280 lira ediyor. Ancak devletimiz geçmeyen milletin vergilerinden karşılanmak üzere geçenlerin fiyatını 103 liraya indirdi.
Zati köprüden ve otoyoldan geçmeyen araçların tümünün parası Milletin vergilerinden ödeniyor. Ve o yol öylece bomboş beklerken, üretimci şirketlerin kasasına ABD enflasyonu bile gözetilerek paraları ödeniyor.
TARİHİ İŞSİZLİK
Bugünlerde anlamadığım tek bahis şudur: Ülkemiz tarihi bir işsizlik sorunu yaşıyor. Onca hesap değişimine karşın 4,6 milyon işsiz ve yüzde 14,0 işsizlik oranı var.
İşsizlik ve buna bağlı olarak yaşanan sefalet nedeniyle kaç ocak söndü? Kendini yakan mı, kendini köprüden atan mı, kendini ipe asan mı kaldı?
Anlamadığım mevzu şu: Bu kadar İNSANİ sıkıntıya karşın ekonomiyi nasıl borsa-faiz-döviz ekseninde kıymetlendiriyoruz?
Efendim faizler düşmüş, dövizde de disiplin sağlanmış; zati borsanın da 105 bin endeksin üstüne çıktığını Sn Cumhurbaşkanı açıkladı.
Âlâ lakin AK Parti 2002’de ekonomiyi söylerken SOFRA diyordu. Çay ve simit hesabı yaparak, pazarda file nasıl doluyor diye keder anlatıyordu.
Dövizde yükseliş olmuyor diye konutunda aç kalan, işsiz kalan vatandaşın karnı doyuyor mu? Ya da faizler düştü diye evvelden mahallesinde bakkala veresiye yazdıran vatandaş artık bankadan kredi mi alacak?
Artık perakende sistemi zincir marketler oldu. Her yer AVM ile doldu lakin veresiye defterler de yok oldu gitti.
İşte bu ortamda şirketlerin Hazine garantileri ile yapacakları boş yollar ve köprüler Milletin açlığını doyurmayacaktır. Şirketlerin yapacakları fabrikalar Millete iş kapısı olacaktır.
SARSINTI RİSKİ VE KANAL İSTANBUL
Bugün İstanbul için bir diğer tehlike ise her an beklenen zelzele riskidir. Daha sallantı bile olmadan yıkılan meskenleri gördüğümüzde, sarsıntıda ne olacağını biliyor muyuz?
Prof Dr. Cenk Yaltırak muhtemel sarsıntıda köprülere dikkat çekiyor. Kanal İstanbul sonucu iki boğaz ortasında kaç milyon insan sıkışacak bilmiyoruz.
Bir tarafta zelzele riskini daha artıracak bir proje, öteki tarafta kaynak var ise kentsel dönüşüm bekleyen bir toplum. Lakin hepsinden acısı kaynakların verimsiz kullanılması nedeniyle konutunda işsiz-aşsız bekleyen milyonlarca işsiz.
Bu türlü bir denklemde ne oluyor da illa kanal diye tutturuyoruz?
Sanki örtülü siyaset fonlaması için yeni rant alanları mı gerekiyor? Candan Karlıtekin’in taa 2013 yılında dikkat çektiği yeni bir arsa rantı ve Kuzey İstanbul kenti için mi bu kadar ısrar?
Bildiğimiz bir şey var ki, o da bu başın aklının fikrinin betona çalışmasıdır. Yok o arsa bedelli, yok bu arsa kıymetli...
Beton uğruna 650 milyar dolar yabancı sermayeyi heba ettik. Sanki hiç mi ders almayız da hala illa beton diye tuttururuz.
Umarım gerçekler çok uzun mühlet beklemeden açığa çıkar.
Kaynak: Karar