Ne yaşıyorum ben...

Fiilen konuya nasıl başlasam bilemiyorum Şöyle diyelim olağan bir üniversite 1 sınıf öğrencisiyim Kendi halimde derslerde genelde aktif ve öyle çok konuda bilgisi olan aralıksız olarak kitap okuyan ve bundan böyle sınıfımda da benim tanıdığım 1015 insan varsa bundan böyle beni tanıyan 200 küsür kişinin olduğu bir ortamdan bahsediyorum İnek falan değilim merak etmeyin veya ona benzer bir şey İnsanlarla olan muhabbetim gayet doğal ve çoğunlukla herkesi tanımasam da selamlar ve her türlü ders olsun hayat olsun daima bir tavsiyemi verir takviye ederim

Belli Başlı konuya gireyim ben Başımdan geçen bir olay Daha dün oldu İçimde kaldı bende anlatma ihtiyacı hissettim hocam

Biri var Boyu benden fazla kısa 20 cm kadar galiba Ama ne bileyim ilginç tatlı geliyor bana Anlatayım onu birazcık Kendi halinde Galiba öyle arkadaşı değil Sınıfa sadece gelip derslere giriyor sonra ise çarçabuk gidiyor Erkeklerle arası yok gibi Fakat sınıfımdaki bütün erkeklere onu sorduğumda ise bana onu birincil kez ben gösterdiğim için gördüklerini söylediklerinde ise ona olan merakım git gide arttı hocam Her neyse Ona duyduğum merak beni öbür duygulara çekti ve beğeni başladı denebilir Olaylar birbiri ardına gerçekleşti Doğrusu burada sizden nasihat edinmek istemedim Sadece içimi buraya dökerek içimdeki bu sıcaklığı sizlerle paylaşmak istedim

Ona bir kitap vermem gerekti Gerçekte fazla kayda değer bir kitaptı Önemli bir atama olduğu alması gerekti Çünkü onun ihtiyacı vardı ve ben bu ihtiyacını tamir etmek için elimden geleni yapmaya hazırdım Sabahleyin ders bitti ve yoklamalar alınmaya başladı Ona kitabı devretmek için uygun bir ortamı sağlatmak istiyor ve en azından aramızda bir muhabbetin dönmesini ve onu tanımak istiyordum Her ne ise Yoklama alınırken tam arkamdaydı Hemen yoklama alınınca arkama döndüm kitabı vermek için Bir baktım değil Yarı ortalıktan kaybolmuştu Çantamı aldığım gibi dışarıya fırladım Onu arıyordum ama göremiyordum En sonunda okulumuzun sahip olduğu yokuştan indiğini görünce hemen fırladım Çünkü ona bunu bu şekilde verirken bana vereceği tepkiyi merak ederken, içimi ısıtayım derken, şemsiyem bir çocuğun kapşonuna takıldı Adamımız azıcık maço çıktı Beni bırakmadı Dedim kardeşim çok özür dilerim Fakat olmadı yaklaşık olarak tartışma çıkıyordu fakat uzun özürlerden daha sonra çocuk beni bıraktı Bense var gücümle onu gördüğüm yola indim lakin gitmişti Ya yoldan aşağıya inip kampüsten çıkmıştı veya yemekhaneye girmişti? Önce yemekhaneye girdim fakat bir anda gelen kalabalıkla maalesef onu göremedim Ardından ise yokuştan aşağıya koşturdum ve kampüs dışına çıktım Lakin onu yine göremedim Yolu bitmiş çıkıp yemekhaneye girdim ve orada bekledim Saatlerce ola ki oradadır diye Bu sırada ona mesaj atmak gibi bir fikir aptalca bir şekilde aklıma hiç gelmedi Teli yoktu lakin facebook'tan atabilirdim Ama yapmadım Hani yüzyüze konuşmak istiyordum ya Neyse anlayacağınız burada iş yatmıştı Neyse ben fakülteme çıktım ve dersime girmek için hazırlanırken bir arkadaşım ingilizce dersine girmek için yüksek okul bina gideceğini söyleyince benim kafamda öyle çok lambalar yandı Düşündüm çünkü bana ortak olmayan ama öbür binalarda geçen ingilizce dersinden bahsetmişti Ben muaftım fakat onu görebilme umuduyla kendi dersimden kaçtım ve arkadaşımla ingilizce dersine girdik Derste onu göremedim Önüme denetim gelince ayrım ettim her şeyi Yanlış sınıfa girmiştim O hangi sınıftaydı hiçbir fikrim yoktu fakat yanlış sınıfa girmiştim 2 saat orada kaldım Çıktığımdaysa onu hiç göremedim Bilmiyorum Hayat nedense istediğimiz şeylerin olmasını dilediğimizde bize fazla öbür bakıyor hocam Yani nasıl desem Kaybedicek bir şeyimiz yok fakat Umudumuzu kaybediyoruz Eve gelince mesajımı gönderdim ve özürlerimi ilettim O galiba böylece oralı olmadı
İçimde bir yırtılma hissettim Her şey boşunaydı galiba Neyse rahatladım İyi forumlar