özürlü Yüreklere

özürlü Yüreklere ÖZÜRLÜ YÜREKLERE Yıl 1961 bir güz akşamı yağmurlu ve soğuk sokakta İşlerinden evine dönen insanların heyecanı ve bir genç kız … Pencerede oturmuş onları izliyor Kimbilir kaç defa izledi bu görüntüyü Ama yinede mutlu … Ve bir güne yeniden puslu bir Newyork akşamı öncelikle karşısındaki Pencereye gözü takılıyor Bir çift göz onu izliyor o an yüreği sözde yerinden çıkacak gibi oluyor Anlayamadığı bir durum bu öncelikle Böyle oluyor karşısındaki gözler onun Gözlerinin içinde utanarak başını öne eğiyor Ertesi gün tekrar benzer , öteki gün yeniden benzer Vee! Bir ay geçiyor bakışmayla Artık delikanlı cesaretleniyor Ve cama telefon numarasını yazıyor Genç kız hiç tereddüd etmeden Arıyor sesi titreyerek… Ve yine günler geçiyor telefon konuşmaları ile Tam 3 ay geçmiş… Nasıl geçtiğini ikiside anlamıyor Delikanlı artık sevdiği kızı yakından görmek istiyor Genç kız böylece masum fakat Hiç tereddüd etmeden kabul ediyor Ve tatlı bir acele içinde ertesi güne hazırlanıyor Akşam olunca büyük bir coşku ile kapının önüne çıkıyor Bütün saatinde … Delikanlı karşısında donuk gözlerle bakıyor O sevgi batmış gözler gitmiş Yerine Newyork gecesinden daha soğuk gözler yerini almıştı Delikanlı sert ve bir böylece da kaba ses tonuyla “ SEN ÖZÜRLÜMÜYDÜN,, diye soruyor Genç kız başı önünde yağmura karışan göz yaşları ile susuyor Delikanlı arkasına bakmadan karanlık sokakta kayboluyor Vee! Genç kız bundan böyle o pencereden hiç bakmıyor Hayatta ilk önce mutlu olduğu ilk kez umutlandığı O pencerenin perdesini bile açmıyor…… Sevgi fedakarlıktır Sevgi kalp ister Sevgi emek ister Sevgi sahiplenmektir veeee Bence sevmeyi bilmeyen birey bence o özürlüdür