Peygamberimiz’in Zuhûrunu Müjdeleyen Haber ve Hâdiseler

Peygamber Efendimiz doğmadan önce birçok ilâhî tecellî zuhûr etmişti Bütün kâinât âdeta O’na hasret çekmekteydi Çünkü O, yaratılışın sebebi idi

Evvelâ Allâh Teâlâ, daha önceki peygamberlerden, Rasûlullâh sallâllâhu aleyhi ve sellem’e îmân edip yardımcı olmaları husûsunda ahd ve mîsâk almıştır Bu O’nun zuhûrunun en büyük müjdelerinden biridir Âyeti kerîmede şöyle buyrulur:

?????? ?????? ????? ???????? ????????????? ????? ??????????? ???? ??????? ?????????? ????? ????????? ??????? ????????? ????? ???????? ????????????? ???? ????????????????? ????? ?????????????? ???????????? ????? ??????? ??????? ??????? ??????????? ????? ??????????? ??????? ???????? ???? ?????????????

“Hani bir vakit Allâh Teâlâ peygamberlerden ahit almıştı: «–And olsun ki size kitap ve hikmet verdim; sizde olanı tasdîk eden bir peygamber gelecek, O’na mutlakâ inanacaksınız ve O’na mutlakâ yardım edeceksiniz, ikrâr edip bu ahdi kabûl ettiniz mi?» demişti «–İkrâr ettik» demişlerdi de: «–Şâhit olun, Ben de sizinle berâber şahitlerdenim» demişti (Âli İmrân, 81)

Hazreti İbrâhîm ile oğlu Hazreti İsmâîl, Kâbe’nin inşâsını tamamladıktan sonra ellerini kaldırıp Peygamber sallâllâhu aleyhi ve sellem için şöyle duâ etmişlerdi:

???????? ????????? ??????? ???????? ???????? ??????? ?????????? ???????? ??????????????? ?????????? ????????????? ?????????????? ??????? ?????? ?????????? ?????????

“Ey Rabbimiz! Onlara, içlerinden Sen’in âyetlerini kendilerine okuyacak, kitap ve hikmeti öğretecek ve onları(n nefislerini) tezkiye edecek (kötülükten arındırıp kemâle erdirecek) bir peygamber gönder! Çünkü azîz olan ve her şeyi yerli yerince yapan yalnız Sen’sin! (elBakara, 129)

Hazreti Îsâ aleyhisselâm da peygamberliğini İsrâîloğulları’na bildirirken Varlık Nûru’nu müjdeliyordu:

?????? ????? ?????? ????? ???????? ??? ????? ???????????? ?????? ??????? ????? ?????????? ?????????? ????? ?????? ??????? ???? ???????????? ???????????? ????????? ??????? ???? ??????? ??????? ????????

“Meryem oğlu Îsâ: «Ey İsrâîloğulları! Doğrusu ben, benden önce gelmiş olan Tevrât’ı doğrulayan, benden sonra gelecek ve adı Ahmed olacak bir peygamberi müjdeleyen, Allâh’ın size gönderilmiş bir peygamberiyim!» demişti… (esSaff, 6)

Annesi Hazreti Âmine, Varlık Nûru’na hâmile olduğunun ilk günlerinde bir rüyâ gördü Rüyâda kendisine:

“Ey Âmine! Sen bu ümmetin efendisine hâmilesin! Dünyâyı şereflendirdiği zaman: «Her hasetçinin şerrinden O’nu tek olan Allâh’a havâle ederim!» diye duâ et ve O’na «Muhammed» ismini ver! diye seslenildiğini işitti1

Bunun içindir ki, Allâh Rasûlü sallâllâhu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuşlardır:

“Ben, ceddim İbrâhîm’in duâsı, kardeşim Îsâ’nın müjdesi ve annemin rüyâsıyım (Hâkim, II, 453; Ahmed, IV, 127128)

Bununla birlikte Allâh Rasûlü sallâllâhu aleyhi ve sellem’in isim ve sıfatları, Tevrât ve İncîl’de yazılı olup yahûdî ve hristiyan âlimleri bu hususta tam bir bilgiye sâhiptiler Nitekim bunların insaf ehli olanları hakkında Kur’ânı Kerîm’de şöyle buyrulur:

????????? ???????????? ?????????? ?????????? ??????????? ??????? ??????????? ?????????? ?????????? ??? ???????????? ?????????????

“Onlar ki, yanlarındaki Tevrât ve İncîl’de (isim ve sıfatlarını) yazılı buldukları O Rasûl’e, O ümmî peygambere tâbî olurlar… (elA’râf, 157)

Hattâ ehli kitâb âlimleri, Peygamber Efendimiz’i, öz evlâtlarını tanıdıkları gibi tanırlardı:

????????? ???????????? ?????????? ????????????? ????? ??????????? ????????????? ??????? ???????? ???????? ????????????? ???????? ?????? ???????????

“Kendilerine kitap verdiğimiz kimseler, O’nu kendi evlâtlarını tanıdıkları gibi tanırlar Buna rağmen şüphesiz onlardan bir fırka, bile bile gerçeği gizlerler (elBakara, 146)

Nitekim yahûdîlerin en büyük âlimlerinden iken müslüman olan Abdullâh bin Selâm radıyallâhu anh:2

“?Ben, Rasûlullâh sallâllâhu aleyhi ve sellem’i, kendi oğlumdan daha iyi tanırım! dediği zaman Hazreti Ömer radıyallâhu anh:

“?Ey İbni Selâm! Bu nasıl olur? diye sordu O ise:

“?Ben Muhammed sallâllâhu aleyhi ve sellem’ın gerçekten Allâh’ın Rasûlü olduğuna yakînen şehâdet ederim Kendisinin peygamber olduğunda hiç şüphe etmem! Çünkü, O’nun Allâh tarafından gönderilen Peygamber olduğu, na’t ve vasıfları, kitabımızda bulunmaktadır… dedi

Bunun üzerine Hazreti Ömer radıyallâhu anh:

“?Ey İbni Selâm! Allâh seni hakîkate muvâfık kılmıştır! dedi ve onu alnından öptü (Vâhidî, s 47; Râzî, Tefsîr, IV, 116)

Âyeti kerîmede, Tevrât ve İncîl’de Peygamber Efendimiz ve ashâbının vasıf, hâl ve şanlarının şöyle beyân edildiği bildirilmektedir:

????????? ??????? ????? ??????????? ?????? ?????????? ????? ??????????? ????????? ?????????? ????????? ???????? ???????? ??????????? ??????? ???? ????? ???????????? ?????????? ??? ?????????? ???? ?????? ?????????? ????? ?????????? ??? ???????????? ???????????? ??? ???????????? ???????? ???????? ???????? ????????? ????????????? ?????????? ????? ??????? ???????? ??????????? ????????? ?????? ??????????? ?????? ????? ????????? ??????? ?????????? ????????????? ???????? ?????????? ????????? ????????

“Muhammed, Allâh’ın Rasûlü’dür Onun berâberinde bulunanlar, inkârcılara karşı sert, birbirlerine karşı merhametlidirler Onları rükûa varırken, secde ederken görürsün Allâh’tan lutuf ve rızâ isterler Onların alâmeti, yüzlerindeki secde izi, secde aydınlığıdır İşte bu, onların Tevrât’ta anlatılan vasıflarıdır İncîl’de ise şöyle vasıflandırılmışlardı: Filizini çıkarmış, onu kuvvetlendirmiş, kalınlaşmış, gövdesi üzerine dikilmiş, çiftçilerin hoşuna giden ekin gibidirler Allâh böylece bunları çoğaltıp kuvvetlendirmekle inkârcıları öfkelendirir Allâh, îmân edip sâlih amel işleyenlere, mağfiret ve büyük bir ecir va’detmiştir (elFeth, 29)

Abdullâh bin Abbâs radıyallâhu anhümâ, birgün Kâ’b elAhbâr’a:3

“?Tevrât’ta Rasûlullâh sallâllâhu aleyhi ve sellem’in vasıfları nasıl anlatılır? diye sorduğu zaman, Hazreti Kâ’b rahimehullâh, bu suâle şöyle karşılık vermiştir:

“?O’nun vasıfları hakkında Tevrât’ta şunlar yazılıdır:

Muhammed bin Abdullâh, Mekke’de doğacak, Tâbe’ye (Medîne’ye) hicret edecek, Şam’a hâkim olacaktır Kendisi ne kötü söz söyler ne de çarşılarda yüksek sesle konuşur Kötülüğe kötülükle karşılık vermez, bilâkis affeder ve bağışlar Ümmeti de bollukta, darlıkta ve her yerde Allâh’a hamd eder, O’nu yüceltirler Bellerine izâr bağlarlar Kollarını yıkarlar (abdest alırlar) Savaşta saf oldukları gibi namazlarında da saf tutarlar Mescidlerinden arı uğultusu gibi (Kur’ân ve zikir) sesleri gelir Ezan sesleri âfâkı doldurur (Dârimî, Mukaddime, 2)

Atâ bin Yesâr rahimehullâh anlatıyor:

“Abdullâh bin Amr radıyallâhu anhümâ’ya4 rastladım ve:

«?Rasûlullâh sallâllâhu aleyhi ve sellem’in Tevrât’ta zikredilen vasıflarını bana söyler misin?» dedim Bunun üzerine:

«?Pekâlâ! Allâh’a yemin olsun, o Kur’ân’da geçen bâzı sıfatlarıyla Tevrât’ta da mevsuftur (Orada): “Ey Peygamber! Biz Sen’i insanlara şâhit, müjdeci, uyarıcı ve ümmîler için koruyucu olarak gönderdik Sen Ben’im kulum ve Rasûlümsün Ben Sen’i Mütevekkil diye isimlendirdim… Allâh, bozulmuş dîni insanların “Lâ ilâhe illâllâh demesiyle düzeltmeden ve o dinle kör gözleri, sağır kulakları, paslanmış kalpleri açmadan O’nun rûhunu kabzetmez buyrulur» dedi (Buhârî, Büyû, 50; Tefsîr, 48 3)

Rasûlullâh sallâllâhu aleyhi ve sellem’i bütün vasıflarıyla bilen yahûdîler, kendisinin geleceği vakti beklemekteydiler Nitekim Medîneli putperest Evs ve Hazrec kabîleleri ile yahûdiler ne zaman birbirlerine düşüp araları açılsa, yahûdîler:

“?Şu sıralarda bir peygamber gönderilmek üzeredir O’nun gelmesi pek yakındır O peygamber gelince, biz O’na tâbî olacak, İrem ve Âd kavimleri gibi sizi öldürüp kökünüzü kazıyacağız! derlerdi (İbni Esîr, elKâmil, II, 9596)

Peygamber Efendimiz’in zevcesi Safiye binti Huyeyradıyallâhu anhâ’nın naklettiğine göre, Rasûlullâh sallâllâhu aleyhi ve sellem hicret esnâsında Kuba köyüne geldiğinde, babası yahûdî Huyey bin Ahtab ile amcası Ebû Yâsir hemen oraya gitmişler, güneş batarken de çok bitkin ve üzgün bir hâlde eve dönmüşlerdi Ebû Yâsir, kardeşine:

“?Bu zât, geleceği beklenilen Peygamber midir? diye sordu Huyey:

“?Evet, vallâhi odur! dedi Ebû Yâsir:

“?Bunun o Peygamber olduğundan emin misin? İyice tespit ettin mi? diye sordu Huyey:

“?Evet! karşılığını verdi

“–O hâlde, O’na karşı kalbinde ne var? diye sorunca da Huyey:

“?Vallâhi hayatta olduğum müddetçe O’na hep düşmanlık besleyeceğim! dedi (Ebû Nuaym, Delâil, I, 7778)

Yahûdîler, gelmesini bekledikleri son peygamberin, kendi ırklarından, yâni İsrâîloğulları’ndan olmasını arzu etmekte idiler Allâh Rasûlü sallâllâhu aleyhi ve sellem ise İsmâîl aleyhisselâm’ın nesebinden gelen Araplardan olduğu için yahûdîler hased ederek O’na îmân etmemişlerdir5

Bu hakîkati, İbni Abbâs radıyallâhu anhümâ’nın şu rivâyeti de ortaya koymaktadır:

Hayber yahûdîleri ile Gatafan arasında savaş vardı ve yahûdîler her karşılaşmada mağlûb oluyorlardı Sonunda:

“Ey Allâh’ımız! Âhir zamanda göndermeyi va’dettiğin o ümmî peygamber hakkı için Sen’den bizi muzaffer kılmanı diliyoruz! duâsıyla Hakk’a yalvarmayı kararlaştırdılar Gatafan’la karşılaşınca da bu duâyı yaptılar Böylece Peygamber Efendimiz ile tevessülde bulundular Savaşın netîcesinde Gatafanlıları bozguna uğrattılar Fakat Allâh Teâlâ, yahûdîlerin duâlarında vesîle edindikleri Hazreti Muhammed sallâllâhu aleyhi ve sellem’i peygamber olarak gönderince O’nun peygamberliğini inkâr ettiler Bunun üzerine Allâh Teâlâ:

????????? ???? ?????? ??????????????? ????? ????????? ???????? ???????? ????????? ??? ???????? ???????? ???? ?????????? ????? ????? ?????????????

“…Daha önce (o peygamberin adını kullanarak, O’nun hakkı için diyerek) kâfirlere karşı zafer isteyip durdukları hâlde, o tanıyıp bekledikleri (Peygamber) kendilerine gelince, bu sefer O’nu inkâr ettiler İşte Allâh’ın lâneti6 böyle kâfirlerin üzerinedir (elBakara, 89) âyetini inzâl buyurdu (Kurtubî, II, 27; Vâhidî, s 31)

Fahri Kâinât Efendimiz’in zuhûrunu müjdeleyen şu hâdise de oldukça câlibi dikkattir:

Seyf bin Zî Yezen, Kisrâ tarafından Yemen hükümdarlığına tâyin edilince her taraftan Arap heyetleri gelip kendisini tebrik ettiler Mekke’den gelen on kişilik heyetin başında da Peygamberimiz’in dedesi Abdülmuttalib bulunuyordu Hükümdâra:

“?Ey hükümdar! Bizler, Allâh’ın dokunulmaz kıldığı Harem’inin halkı ve Beytullâh’ın hâdimleriyiz Hükümdarlığını tebrik etmek niyetiyle geldik! dedi

Yemen hükümdârı onları güzel bir şekilde karşıladı ve uzun bir müddet misâfir etti Birgün Abdülmuttalib’i yanına çağırarak ona şöyle dedi:

“?Ey Abdülmuttalib! Ben sana bir sır emânet edeceğim ki, o sırrı başkası olsaydı açmazdım Fakat ben onun mâdenini sende gördüm Bunun için onu sana açıklayacağım Allâh Teâlâ izin verinceye kadar bu sır sende mahfuz kalsın Şüphesiz ki Allâh emrini yerine getirir Kendimize tahsîs edip başkasına kapalı tuttuğumuz Kitap’ta öyle mühim bir haber vardır ki hayâtın şerefi, ölümün fazîleti ondadır; bütün insanları, heyet arkadaşlarını, bilhassa seni çok yakından ilgilendirmektedir! dedi

Abdülmuttalib:

“?Ey hükümdar! Bütün göçebe halkı sana fedâ olsun! Nedir o büyük ve şanlı haber? diye sordu

Hükümdar:

“–Tihâme bölgesinde bir çocuk doğacak Alâmet olarak, O’nun iki kürek kemiği arasında bir ben bulunacak Kıyâmet gününe kadar, O’nda imamlık (riyâset), sizde de seyyidlik olacak dedi

Seyf bin Zî Yezen şöyle devâm etti:

“?Bu zaman, O’nun doğacağı zamandır Hattâ, belki de doğmuştur Onun ismi Muhammed’dir Babası ve annesi ölmüş olacak Kendisinin bakımını, dedesi ve amcası üzerlerine alacak Allâh O’nu apaçık teblîğatta bulunan bir peygamber olarak gönderecek Bizden bir kısım insanları O’na Ensâr (yardımcılar) yapacak Onlarla, dostlarını azîz, düşmanlarını da zelil kılacak O, yeryüzünün en kıymetli bölgelerini fethedecek O’nun doğumu ile, mecûsîlerin taptıkları ateş sönecek Bir olan Rahmân’a ibâdet edilecek Küfür ve taşkınlıklar yasaklanacak, putlar kırılacak, şeytan taşlanacak O’nun sözü hak ile bâtılın arasını ayıracak, hükmü adâletten ibâret olacak O, dâimâ iyiliği emredip tatbîk edecek, kötülükten de nehyedecek ve onu ortadan kaldıracak dedi

Abdülmuttalib:

“?Ömrün uzun, şan ve şerefin yüce, saltanatın dâim olsun! Bu bahsettiğin benim neslimdir Acabâ hükümdar bu hususta biraz daha îzâhat vererek beni sevindirme lutfunda bulunabilir mi? dedi

Seyf:

“?Örtülere bürünmüş Beytullâh’a, mûcizelere ve semâvî kitaplara yemin olsun ki ey Abdülmuttalib! Hiç yalan yok, muhakkak ki sen O’nun atasısın! deyince, Abdülmuttalib sevincinden yere kapandı

Hükümdar:

“?Başını yerden kaldır! Kalbin ferah, ömrün uzun, şânın yüce olsun! Sana anlattığım alâmetlerden gördüğün bir şey var mı? dedi

Abdülmuttalib:

“?Evet ey hükümdar! Benim çok sevgili, üzerine titrediğim bir oğlum vardı Onu kavminin şereflilerinden birinin kızı olan Âmine ile evlendirmiştim Âmine bir çocuk dünyâya getirdi O’nun ismini Muhammed koydum İki küreğinin arasında da bir ben vardır Anlattığın alâmetlerin hepsi de kendisinde mevcuttur O’nun babası ve annesi de vefât etti Kendisinin bakımını ben ve amcası üzerimize aldık dedi

Bunun üzerine hükümdar Seyf:

“–Oğlunu iyi koru! Yahûdîlere karşı dikkatli ol! Çünkü yahûdîler O’na düşmandırlar Fakat Allâh bu hususta onlara fırsat vermeyecektir Bu dediklerimi arkadaşlarına sakın söyleme! Size nasîb olan üstünlüğü kıskanıp torununun başına gâileler açmayacaklarından emin değilim Eğer, O’nun peygamber olarak gönderilmesinden önce ölmeyeceğimi bilseydim, süvârilerim ve piyâdelerimle birlikte gider, Yesrib’i (Medîne’yi) hicret yurdu, devletime başkent yapardım Ne olurdu, O’nu âfet ve belâlardan ben koruyaydım! Bir sene sonra onun hakkında bana haber getir! dedi

Ne yazık ki Seyf bin Zî Yezen bir sene geçmeden öldürüldü7 (İbni Kesîr, elBidâye, III, 2628; Diyarbekrî, I, 239241)

Peygamber Efendimiz’in dedesi Abdülmuttalib’e, torununun istikbâli hakkında verilen diğer bir müjde de şöyledir:

Rasûlullâh sallâllâhu aleyhi ve sellem birgün çocuklarla oyuna dalarak Redm mahallesine kadar gitmişlerdi Orada Müdlicoğulları’ndan bir cemaat, Peygamber Efendimiz’i yanlarına çağırarak ayaklarına baktılar ve ayak izini incelediler O sırada Abdülmuttalib geldi Onunla kucaklaşıp:

“?Bu çocuk senin neslinden midir? diye sordular Abdülmuttalib:

“?Oğlumdur dedi

Müdlicoğulları:

“?O’nu iyi muhâfaza et! Çünkü biz Makâmı İbrâhîm’deki ayak izine bu çocuğunkinden daha çok benzeyen bir ayak izi görmedik dediler

Abdülmuttalib, oğlu Ebû Tâlib’e:

“?Bak! Bunlar ne söylüyorlar, dinle! dedi Bunun için Efendimiz sallâllâhu aleyhi ve sellem’in amcası Ebû Tâlib, yeğenini titizlikle korurdu8

Peygamber Efendimiz sallâllâhu aleyhi ve sellem dünyâyı şereflendirmeden önce bütün âlem, mânevî yönden müthiş bir karanlık içinde idi İnsanlar, son derece bedbaht bir cehâlet bataklığında boğulmaktaydılar İnsanlık, şeref ve haysiyetini yitirmişti İnsanların vahşet ve zulmünden, hayvanlar bile iyice bunalmıştı Hayat yaşanmaz hâle gelmişti Âlem mahzûn, varlıklar mağmûm, gönüller muzdaripti Zayıf ve güçsüzler gülmeyi unutmuştu Yaşama hakkı güçlülere âitti Mehmed Âkif’in ifâdesi ile:

Sırtlanları geçmişti beşer yırtıcılıkta;

Güçsüz mü bir insan, onu kardeşleri yerdi

Kur’ânı Kerîm, bu gerçeği şöyle beyan buyurur:

?????? ?????????? ??? ???????? ??????????? ????? ???????? ??????? ????????

“İnsanların kendi işledikleri yüzünden karada ve denizde fesat zuhûr etti… (erRûm, 41)

Ulvî teşrîf yaklaştıkça herkes, hattâ her şey, daha bir iştiyak ve hasret içerisinde O yüce nûrun imdâda yetişip kendilerini karanlıktan kurtarmasını bekliyor, O âbı hayâtın kendilerine ikrâm ve ihsân buyrulmasını arzu ediyordu Bütün insanlık O’na teşne ve O’nu muntazırdı Bunun müjde ve işâretlerini almışlar ve zaman zaman da almaktaydılar

Süleyman Çelebi Mevlidi Şerîf’inde, güneşin bile Hazreti Peygamber sallâllâhu aleyhi ve sellem’e âşık olup O’nun etrâfında pervâneler misâli döndüğünü dile getirerek, ulvî teşrîfin müjdesini Hazreti Âmine’nin gönül dilinden şöyle mısrâlara döker:

Dedi gördüm ol Habîb’in ânesi

Bir aceb nûr kim güneş pervânesi

İndiler gökten melekler sâf sâf

Kâbe gibi kıldılar beytim tavâf

Dediler oğlun gibi hiçbir oğul

Yaradılalı cihân gelmiş değil

Bu gelen ilmi ledün sultânıdır

Bu gelen tevhîd ü irfân kânıdır…






1 Bkz İbni Hişâm, I, 170

2 Abdullâh bin Selâm radıyallâhu anh’ın künyesi Ebû Yûsuf olup Yûsuf aleyhisselâm’ın neslindendir Asıl adı Husayn iken Hazreti Peygamber sallâllâhu aleyhi ve sellem, onun adını Abdullâh olarak değiştirdi Benî Kaynukâ yahûdîlerinin âlimlerinden idi Efendimiz Mekke’den Medîne’ye hicret ettiğinde Kuba’ya varınca, Abdullâh yanına gelmiş ve kendisine bâzı suâller sormuştu Peygamber Efendimiz’in o suâllere verdiği karşılıklar üzerine, bu cevapları ancak bir peygamberin verebileceğini söyleyerek İslâm’a girdi Sonra da bütün ev halkının ve bâzı akrabâlarının İslâm’a girmelerine vesîle oldu Peygamber Efendimiz’in cennetle müjdelediği Abdullâh radıyallâhu anh, sahâbe arasında saygı duyulan biri idi Ahkâf Sûresi’nin 10’uncu ve Ra’d Sûresinin 43’üncü âyetlerinin kendisi hakkında nâzil olduğu söylenir 25 hadîsi şerîf rivâyet etmiş ve Muâviye’nin hilâfeti zamânında hicrî 43 mîlâdî 663 senesinde Medîne’de vefât etmiştir

3 Kâ’b elAhbâr rahimehullâh, tâbiînden olup Benî İsrâil’e dâir rivâyetleriyle meşhurdur Hazreti Ebû Bekir radıyallâhu anh döneminde müslüman olup hicrî 32 senesinde vefât etmiştir

4 Abdullâh bin Amr bin Âs radıyallâhu anhümâ, babası Amr ile birlikte hicretin yedinci yılında Medîne’ye hicret etti Eski kültüre vâkıf, okuryazar bir sahâbî idi Rasûlullâh sallâllâhu aleyhi ve sellem’den duyduğu hadîsleri yazardı Bu konuda Rasûli Ekrem’den husûsî izin almıştı Abdullâh, geniş hadîs ve fıkıh bilgisi sebebiyle sahâbe arasında “Abâdile diye meşhur olan dört Abdullâh’tan biridir Babası Hazreti Amr ile birlikte Şam’ın fethinde ve Yermük harbinde bulundu ve bu savaşta babasının sancaktarlığını yaptı Mısır’ın fethi üzerine babası ile birlikte Mısır’a yerleşip orada yaşadı Babasından önce müslüman olan Abdullâh, 72 yaşında iken Mısır’da vefât etti Kabri, Kâhire’deki Amr bin Âs Câmii’ndedir

5 Bkz İbni Sa’d, I, 155

6 Kur’ânı Kerîm’de ve ileride göreceğimiz gibi Rasûlullâh sallâllâhu aleyhi ve sellem’in hadîslerinde umumiyetle şahıs belirtilmeksizin birtakım günahkârlara toptan lânet edilmektedir Buralarda ahlâkî, itikâdî ve iktisâdî açılardan büyük sapmaları temsil eden anlayış, davranış ve uygulamalar lânetlenmiştir “Ben lânetçi olarak değil, ancak rahmet olarak gönderildim (Müslim, Birr, 87) buyurduğu hâlde Allâh Rasûlü’nün, bâzı hareketleri yapanlara lânet etmesi, bu davranışların İslâm ictimâî yapısı ve hayâtı açısından çok ciddî ve menfî tesirlere sâhip olduğunu göstermektedir

7 Tevrât ve İncîl’de Hazreti Peygamber’in geleceğinin ve belli vasıflarının beyan edilmiş olması, onların aslında ilâhî menşeli olduklarına ve tahrîf edilmiş olsalar da bugünkü muhtevâlarında aslından bâzı parçalar mevcut olduğuna bir delildir Bundan dolayıdır ki müslümanlar Tevrât ve İncîl’i hükümden kaldırılmış bir kanun gibi telâkkî etmekle berâber, onlara karşı hürmetsizlikte bulunmazlar

Tevrât ve İncîl’de olduğu gibi Zerdüştlük, Hinduizm ve Budizm gibi doğu dinlerinin mukaddes kabûl ettikleri kitaplarında da Rasûlullâh sallâllâhu aleyhi ve sellem’in geleceği müjdelenmiştir Zerdüşt’ün mukaddes kitabı olarak bilinen Zend Avesta’da Hazreti Peygamber’in ismi “Soeshyant olarak zikredilir ki “Âlemlere Rahmet mânâsına gelmektedir Bütün insanların peygamberi olacağı bildirilmekle birlikte diğer pek çok vasıfları da zikredilir Hinduizm’in mukaddes kitabı Vedalar, Upanişadlar ve Puranalar’da Hâtemü’lEnbiyâ’nın, sakalı sünnet kılacağı, domuz etini yasaklayacağı gibi pek çok sıfatı zikredilir Yine Buda’nın kitaplarında da Allâh Rasûlü sallâllâhu aleyhi ve sellem’in risâletini müjdeleyen ve vasıflarından bahseden pek çok bölüm mevcuttur (Bkz Remzi Kaya, İlâhî Kitaplarda Hazreti Muhammed, s 221239; A H Viyarthi – U Ali, Doğu Kutsal Metinlerinde Hazreti Muhammed, İstanbul, 1997; İbrâhim Cânan, XIV, 7981)

Yeryüzündeki ilk dînin hak dîn olduğu, insanlığa binlerce peygamber gönderildiği, ancak insanların zaman zaman doğru yoldan ayrıldıkları göz önünde bulundurulursa, Zerdüştlük, Hinduizm, Budizm ve benzeri bâtıl dinlerde, son peygamberin müjdelenmesi gibi bâzı hakîkatlerin mevcut olmasına şaşmamak gerekir

8 Bkz Ebû Nuaym, Delâil, I, 165; İbni Sa’d, I, 118



Osman Nûri Topbaş