rasulullah sav in ağlaması

rasulullah iddia in ağlaması Resulullah (sav) Ümmi Seleme’nin evinde bulunduğu bir gece yarısı uykudan kalkıp evin karanlık bir köşesinde dua ve ağlamakla (Allah’a yalvarıp yakarmakla) meşgul oldu Ümmi Seleme, Resulullah (sav)’ı yatağında görmeyince, kalkıp onu aramaya koyuldu dahası baktı oysa Resulullah (sav), evin karanlık bir köşesinde durup ellerini göğe kaldırmış, gözyaşları içinde Allah’a şöyle yalvarıp yakarıyor: “Allah’ım! Bağışladığın nimetleri benden esirgeme Beni, düşmanların gülüş vesilesi kılma, kıskançları bana musallat etme Allah’ım! Beni kurtardığın musibet ve çirkinliklere geri çevirme Allah’ım! Beni hiçbir süre ve hiçbir an kendi başıma bırakma; kendin beni her şeyden ve her afetten koru Ümmi Seleme Resulullah (sav)’ın bu durumunu görür görmez, gözyaşları içinde kendi yerine döner Resulullah (sav) Ümmi Seleme’nin ağlama sesini duyunca, ona dürüst gidip ağlamasının sebebini sorur Ümmi Seleme: “Ya Resulullah! Senin ağlaman beni ağlattı Sen neden ağlıyorsun? Siz Allah katında olan onca büyük makam ve yakınlığınıza ve Allah’ın geçmiş ve gelecek bütün kusurlarınızı affetmesine rağmen Allah’tan böyle korkuyor, sizi düşmanların gülüş vesilesi kılmamasını, kurtardığı kötülük ve çirkinliklere geri çevirmemesini, bir an bile kendi başınıza bırakmamasını istiyorsunuz, o halde vay bizim halimize! der Resulullah (sav) ona cevabında: “Nasıl korkmayayım, nasıl ağlamayayım, nasıl kendi akıbetimden endişelenmeyeyim, nasıl kendi makam ve mevkime güveneyim! halbu ki Allah Teala, Hz Yunus’u bir lahza kendi haline bıraktı ve onun başına, gelmemesi gereken şeyler geldi! buyurdu