Reşat Nuri Güntekin Sönmüş Yıldızlar Özeti

Reşat Nuri Güntekin Sönmüş Yıldızlar Özeti
Reşat Nuri Güntekin Sönmüş Yıldızlar Özet
Sönmüş Yıldızlar Özeti Reşat Nuri Güntekin


SÖNMÜS YILDIZLAR
Misafir salonunda sizinle karsı karsıya geldiğim vakit ne dek sasırdığımı hatırlarsınız Aman ya
Rabbi! Bu kadar ince ve derin seyler söyleyen artist, o kısa pantolonlu, sarısın çocuk muydu?
Gözlerime inanamıyordum Siz de benim hayretime gülmeğe baslamıstınız Bundan Böyle eskisi gibi mahcup
ve utangaç değildiniz Tavırlarınıza emniyet, sözlerinize tatlı ve bağımsızlık bir nese gelmisti Fazla
değismistiniz Kenan Bey… Yalnız o eski günahsız saffetiniz hâlâ sonsuz idi O günden daha sonra sizinle iki
samimî dost olduk Haliniz, bana öyle emniyet veriyordu oysa, hayatımın en sıcacık gamlarını ve acılarını
size söylemekten çekinmiyordum Yazılarınızı daha büyük bir özenle takibe baslamıstım Lakin
onlarda bir zamandan beri garip bir değisme farkediyordum Mahzun, tatlı hayalperestliğinizi yavas
yavas kaybediyor; kavgacı, acı bir muharrir oluyordunuz
Artık mukaddesata dil uzatmağa, güzel seylerle eğlenmeğe baslamıstınız Bundan Böyle yaşam ile çarpısmaktan
çekinmiyor, kaleminizi zalim bir kamçı gibi kullanıyor; zavallı insanları hakaretlere, istihzalara
boğuyordunuz
sonradan neseli, küçümseyen bir muharrir oldunuz Cümbür Cemaat, sizi takdir ediyordu Lakin, ya Rabbi, ben, sizin
eski hüzünlerinizi ne kadar tercih ediyordum Maatteessüf, bu kadarla da kalmadınız Kenan Bey… Bir
vakit geldi ama, o hakaretleri, istihzaları bile çok gördünüz Zavallı insanların gözünüzde eğlenilmeğe,
hırpalanmağa bile, değer bir kıymeti kalmamıstı Neden böyle oldu Kenan Bey? Niçin siirsiz, bedbin,
bedbaht, müstehzi, acımasız bir hikayeci oldunuz? Niçin semanızdaki yıldızlar birer birer dökülüp
söndüler? Bunu bana söylemeğe mecbursunuz; çünkü onlar, benim kasvetli günlerimin, karanlık
gecelerimin en derin tesellisiydi Temiz, ince, yüksek ruhlu Hüseyin Kenan ’ı öldüren bu müstehzi,
zalim adama karsı içimde sönmez bir kin var *