Neden Bazı İnsanlar Daha Zor Mutlu Oluyor? Tek Neden Genler Olabilir mi?

Ferdî gelişim sanayisi, olumlu psikoloji üzerine yapılan araştırmalarla, yani insanların muvaffakiyetlerini ve memnunluklarını nelerin etkilediğine dair bilimsel çalışmalarla, süratle büyüyor. Tıpkı vakitte korku, depresyon ve kendine ziyan verme oranları dünya çapında artmaya devam ediyor.

2005 yılında Review of General Psychology'de yayınlanan ve genel olarak tesir yaratan bir makaleye nazaran, insanların mutluluğunun %50'si genlerine, %10'u içinde bulundukları şartlara ve %40'ı "kasıtlı faaliyetlere" (temel olarak müspet olup olmamanıza) bağlı. Öbür bir deyişle, bu makaleye nazaran, şayet mutsuzsanız bu büyük oranda genlerinizden kaynaklanıyor.

Bu makale yayınlandığında, geniş çapta eleştirildi. Bunun nedeni ise "genetik kısmı" idi. Onlarca yıl boyunca davranışsal genetik araştırmacıları, ikizlerle çalışmalar yürüttüler ve mutluluklarındaki değişikliğin %40 ila %50'sinin genetik tarafından açıklandığını söylediler. Davranışsal genetikçiler, insanların ailevi akrabalıklarına dayalı olarak genetik ve çevresel bileşenleri varsayım etmek için istatistiksel bir teknik kullandıklarından ötürü çalışmalarında ikizleri kullanıyorlar. Fakat bu sayılar, hem tek yumurta ikizlerinin hem de çift yumurta ikizlerinin birlikte büyüdüklerinde tıpkı ortamı deneyimledikleri varsayılarak oluşturuldu. Ne yazık ki bu varsayım her vakit yanlışsız olmuyor. Tenkitlerin nedeni de tam olarak buydu. 

Pekala lakin kimilerimizin daha kolay memnun olup kimilerimizin olamaması hakikaten genlerle açıklanabilir mi?

Genlerin yapı ve fonksiyonlarını moleküler seviyede inceleyen bilim kısmı olan moleküler genetik, tabiatın ve yetişmenin daima olarak birbirlerini etkilediklerini gösteriyor. Genler, insanların etraflarını seçmelerine yardımcı olan davranışları tesirler. Örneğin, ebeveynlerden çocuklara geçen dışadönüklük, çocukların arkadaşlık kümeleri oluşturmasına yardımcı olur.

Birebir biçimde, etraf de gen sözünü değiştirir. Örneğin, gebe anneler kıtlığa maruz kaldıklarında, bebeklerinin genleri buna nazaran değişerek büyüme faktörünün üretimini baskılayan kimyasal değişiklikler oluşturuyor. Bu da bebeklerin olağandan daha küçük ve kardiyovasküler hastalık üzere durumlarla doğmasına neden olabiliyor.

Birtakım beşerler etraflarına hassastır ve bu nedenle hem olumsuz hem de olumlu olaylara reaksiyon olarak fikirlerini, hislerini ve davranışlarını değerli ölçüde değiştirebilir. Bu yüzden, bir ruh sıhhati çalışması sırasında yahut bir olumlu psikoloji kitabı okurken, bundan etkilenebilirler ve başkalarına kıyasla değerli ölçüde daha fazla değişiklik yaşayabilirler ve bu değişim de daha uzun sürebilir.

Tabiat ve yetişme birbirine bağlıdır ve birbirlerini daima olarak tesirler. Bu nedenle birebir ortamda yetişen iki kişi farklı yansılar verebilir, yani davranış genetiğinin eşit etraf varsayımı artık geçerli değildir. Ayrıyeten, insanların daha keyifli olup olamayacakları "çevresel duyarlılıklarına", yani değişme kapasitelerine bağlıdır.

Her birimiz DNA'mız kadar benzersiziz ve bu nedenle, memnunluk ve hayat boyunca dalgalanmalar konusunda farklı kapasitelere sahibiz.

Bununla birlikte, daha fazla genetik plastisiteye sahip olan, yani etrafa karşı daha hassas oldukları ve hasebiyle değişim için daha fazla kapasiteye sahip oldukları manasına gelen başkaları, sağlıklı bir ömür usulü benimserlerse ve memnunluklarını ve büyüme yeteneklerini artıran bir ortamda yaşamayı ve çalışmayı seçerlerse refahlarını artırabilir.

Lakin genetik, mutluluğumuzda kıymetli bir rol oynasa bile, kim olduğumuzu belirlemez. Daha doğrusu keyifli olup olmamak genlerden çok nerede yaşadığımız, kiminle yaşadığımız ve hayatımızı nasıl yaşayacağımız konusunda yaptığımız seçimlere bağlıdır. Bu hem bizim mutluluğumuzu hem de gelecek jenerasyonların memnunluğunu tesirler...