Schelling Kimdir?

Schelling, Schelling felsefesi, Friedrich Schelling Kimdir, Schelling düşüncesi, Friedrich Schelling hakkında data

Friedrich Schelling Kimdir?

Schelling bir rahibin oğludur Aydınlık zekalı ve kabiliyetli bir çocuk olduğu için çok erken olgunlaşmış ve daha yirmi iki yaşında iken Fichte'nin felsefesi çevresinde yazdığı bir kitabı doğru Profesör ünvanı almıştır Bütün yaşamı baştan başa düşüncesini aralıksız değiştirmekten, yeni anlayışlara inanmaktan çekinmemiş Sonuçta da dağınık fikirlerini bir bütünüyle uygulamak zordur

Schelling'e tarafından tüm doğa bilinçsiz bir zekanın yaratmasıdır Doğa yamalı ve dağınık bir inşa değildir, tam tersine sıkı bir düzene ve ereğe bağlıdır böylece doğada bir marifetli prensip olmalıdır Böyle bir ilkenin, marifetli zekanın manevi nitelikte olması gerekir Bu evrende sadece insanda manevi bilinç vardır bu nedenle yaratıcı akıl bilinçsiz bir zekadır Bu Nedenle Schelling yaratıcı ilkeyi Fichte'den öbür olarak ben'in dışarıya buluyor, ancak Fichte her şeyi benbir uçtan bir uca anlıyordu Bu akıl da gelişir ve gelişirken farklı alanlara yönlendirilmiş basamaklardan geçer Bu basamaklardan en sonu bilinçtir Yani bilinçli bir akıl taşıdığı için insandır Bu basamaklı gelişim tasarımı daha çok Leibniz'in felsefesine aynı

Ayrıca ona tarafından doğa ve akıl(tin) özdeştir Sonuçta organik ve inorganik varlıklar benzer ilkelere bağlıdır İnorganik varlıkları mekanist bir teori ile açıklayamayız, hayat gücü bütün doğada en basit maddesel varlıkta bile bulunur, tüm doğa canlı bir organizmadır Burada Schelling'in dualizmi önemlidir Ona tarafından evrenin neresine bakarsak bakalım bir ikilik, bir karşıtlık buluruz; Mıknatısın kutupları, fazla ve olumsuz elektrik, dişilik erkeklik vb Doğa başlangıçta birlikti, bölünmemişti Bu noktada Schelling Fitche'nin üç derece derece çabuk, karşısav ve sentez öğretisini doğanın gelişmesine uygulamıştır Birliğin karşıtı olan bölünme doğru doğa gelişmektedir Doğadaki karşıt güçler daha üst bir basamakta sürekli birleşerek ve bölünerek daha yüksek varlıkları oluştururlar böylece her üst varlık daha alçak varlıkların bir sentezidir Bütün bu sürecin başlangıcındaki zorlama olan birlikcanlı olmalıdır Dolaysıyla bütün doğa canlıdır

Fakat bu canlı doğa, bu akıl bilinçsizdir Fakat gelişim evresinde kesintisiz bilince doğru yol alır Oluşturulan her yeni varlık bilince biraz daha yaklaşmıştır Sonunuda doğa insanda bilincine ulaşır Her ne kadar insan doğa içinde ayrım edilmeyecek değin minik olsa da doğanın amacıdır, zincirin son halkası, bütün varlıkların nedeni ve bütün doğayı manalı ışık halkası getiren varlıktır

Sanat felsefesinin de öğretisinde önemli bir yeri vardır Doğa canlı bir organizma olmasının yanına bilinçsiz marifetli kuvvetin bir sanat eseridir Burada yaratma etkinliği ne bilgi ne de eylem ile ilişkilidir Yaratmanın temelindeki kuvvet sanattır Nasıl doğa bilinçsiz bir gücün yaratması ise insanların sanat eserleri de bilinçli gücün yaratmasıdır Her bir sanat eseri kendi içinde bir evrendir ve varlığın özünü çakmak fakat sanat yolu ile olur Artist ve filozoflar da yaratıcı gücü anlayan ve gerçeği haberdar olan kişilerdir Bu şahısların kaderi budur ve diğer insanlardan böylece farklıdırlar Sanat eserinde, sonlu olan doğanın bir anlık durumu sonsuz ve salt varlık olarak kendini gösterir bu nedenle sanat eseri doğadan üstündür, o bilinçli bir yaratmadır Böylece Schelling doğa ve bilinç arasındaki ayrımı sanat felsefesi ile aşmış oluyor

Zamanla Schelling'in felsefesi mistik ve dini bir yön kazanmış ve felsefe çevrelerinde o kadar etki yapmamış Kant ve Fichte ile başlayan Alman idealizmi içinde Schelling, Romantizmi temsil etmiştir

Ilave Bilgiler

Friedrich Wilhelm Joseph Schelling sonradan Friedrich Schelling, (d 27 Ocak 1775 – ö 20 Ağustos 1854) Alman İdealist düşünür Fichte'nin temel kavrayışını ve idealist bakış açısını paylaşmakla birlikte, onun mutlak ego'nun bir ürünü olarak yalnızca bireysel bilinçle iradeye aleyhinde koyan bir engel işlevi gören doğa anlayışına karşısında çıkmıştır

Gerçeklik; temelde insan ruhuna veya tinine çok aynı olan ve kendi kendini belirleyen canlı bir süreç ise, doğa sadece iradeye karşı koyan, ölü, mekanik bir armoni olamaz Schelling'e kadar; biz insan varlıkları doğayı anlayabiliriz, çünkü doğanın bizimle bir yakınlığı vardır, çünkü o dinamik bir zihnin ifadesi olup, onda yaşam, akıl ve amaç vardır

Schelling, romantiklerle birlikte, tin, düşünce ya da düşünce kavramını bilinçsiz, içgüdüsel ve amaçlı bir gücü de içerecek şekilde genişletir Var olan her şeyin mutlak temeli ya da kaynağı yaratıcı enerji, mutlak irade ya da egodur, her şeyde hüküm süren dünyaruhudur Aktüel olan her şey, Schelling'e tarafından ondan çıkar Şu halde, ideal olan ile gerçek, us ile varlık bir ve aynıdır

Schelling, Fichte'yle birlikte, değişmez töz düşüncesini reddeder ve onun yerine evrensel yaşamı, bilinçsizlikten bilince doğru artan ve nihai amacı, insandaki kendi kendisinin bilincine varan düşünce olan, canlı, yaratıcı ve amaçlı bir evrim ilkesini geçirir *